Kapitalizmde Korku
Dieter DuhmKapitalizmde Korku Gönderileri
Kapitalizmde Korku kitaplarını, Kapitalizmde Korku sözleri ve alıntılarını, Kapitalizmde Korku yazarlarını, Kapitalizmde Korku yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Birçok insan, karanlık ve kaçınılması mümkün olamayan bir korku içinde yaşar; bu korku, gözle görülür herhangi bir dış neden olmadan da hep öylesine vardır. Bu insanlar, görevlerini yerine getirmiş, güçlerinin yettiği her şeyi yapmış olsalar ve hiçbir dış otorite tarafından tehdit edilmeseler bile, yine de korkarlar.
Sayfa 61Kitabı okudu
Korkudan kaçınmanın içsel stratejisi bakımından üstbenin oluşturulması, öyle pek mantıklı değildir; çünkü, bu yolla yalnızca reel korkudan kaçınılmıştır, ancak artık denetlenemez bir durumda, hayatı istediği gibi rahatsız edecek olan nörotik korku üretilmiştir.
Sayfa 58Kitabı okudu
Dışsal bir otoriteyle karşılaştığımız zaman, kendi üstbenimizin özelliklerini ve ceza verme gücünü ona projekte ederiz. Ama üstbenimizin gücü ve yasa kitabı, temelde anne ve babamızın gücü ve yasa kitabıydı. Bu yansıtma sayesinde dışsal otorite, bizim için yeniden güçlü ve kudretli bir anne-baba figürü olmaktadır. Vicdan. korkusu, yeniden çocuğun anne ve babasından duyduğu cezalandırılma korkusuna dönüşür.
Sayfa 57Kitabı okudu
Psikoanaliz, bu vicdanı, o andan itibaren artık hayata egemen olan içteki bu yabancı cismi, "üstben" olarak nitelendirir. Bu durumda üstben, bireydeki içsel psişik bir mercidir; anne-baba kaynaklı ceza verme gücü ile yabancı kaynaklı normlar, bu mercide yaşamaya devam ederler.
Sayfa 56Kitabı okudu
Yaşı ilerledikçe çocuk, başka yargıç kişilerle karşılaşıyor. Bunlar, çocuk yuvasındaki bakıcı kadın, öğretmen ve rahiptir. Bunların hepsi, çocuğun üzerinde sahip oldukları zorla, onu -her zamanki davranışına göre ödüllendirmekte ya da cezalandırmaktadırlar. Sevgi görmek ya da cezadan kurtulmak amacıyla çocuk, neredeyse "gönüllü olarak" uyum sağlamaktadır. Bu uyumun motoru, sevgiden mahrum olmak ve ceza görmek korkusudur.
Sayfa 53Kitabı okudu
Çocuk, ceza veren otorite kişiler tarafından, toplumsal istemlere boyun eğmeye zorlanırsa ve bu istemlerin içeriği aracılığıyla çocuğa, ihtiyaçlarının tatmininde aşırı kısıtlamalar getirilmişse, korku doğacaktır.
Sayfa 52Kitabı okudu
Ruhsal acıların özünde, çoğu kez üstü örtülü, başka ifadelerle süslenmiş, derin bir korku bulunmaktadır. Bu korku, çok çeşitli görünümlerde ortaya çıkar: "Sağlıklı" insanda, başkalarının kendi hakkında ne düşünebileceği korkusu olarak; konuşma korkusu olarak; amirlerden ve rakiplerden, üniformalardan ve kurumlardan duyulan korku olarak; cinsel ilişki öncesinde ve sırasında beliren korku olarak; başarısızlık ya da hastalık korkusu olarak vs. Bu toplumun hayatında her yanda bulunduğu için göze batmayan bu korkuya, çanak yalayıcı üniversite psikologları "normal" der, ama gerçekte, normalden başka her şeydir. Bu korku, bütün hayatımızı zehir eden kötü bir hastalıktır. O, yalnızca bireysel hayatımızın değil, bütün bu toplumun ayrılmaz parçası durumundadır. Bu korku, kapitalizmin malıdır; yalnızca onun ürünü olarak değil, aynı zamanda onsuz her şeyin çökeceği bir yapı taşı olarak da bu sisteme aittir.
Sayfa 42Kitabı okudu
Bizde, boyun eğen çocuk iyi bir çocuktur. Övgüye değer bir
öğrenci, öğretmenleri ve okul yönetmeliği karşısında söz dinleyen
ve boyun eğen tavrıyla (eh, körü körüne itaat" değil, "eleştirici"
boyun eğme anlamında elbette, değil mi ya!) dikkati çeker. Yasalar
ve polis karşısında boyun eğmek de, iyi bir yurttaşın tabii ki
ilk görevidir. Fabrikadaki çırağın boyun eğmesi, sınavı kazanabilmesi
için ilk şarttır.
"İnsan aşık olduğu kadarki gibi hiçbir zaman yalnız olamaz"
Sayfa 188Kitabı okudu
Arşivlik
Tıpkı prestij gibi, benlik kaybı da (kendi hareket özgürlüğünün kaybı), başkalarının yargısına ve bakışlarına olan bağımlılıktan doğar. Sartre'ın daha önce, yabancılaşma bağlamında aktarılmış olan sözlerini bir kez daha dinleyelim: "İlke olarak, başkası, bana bakan kimsedir... imkânlarımın saklı ölümü... görülmüşlüğüm, beni böylece, benim
Sayfa 171Kitabı okudu