Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Kara Kitap Yorumları ve İncelemeleri
Kara Kitap yorumları ve incelemelerini, Kara Kitap kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kara Kitap puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Galip Bey çocukluğunda ailesi, büyük anne ve babası, amcası Melih Bey, yengesi Suzan, Melih Bey'in oğlu Celal ve Melih Bey'in ikinci evliliğinden kızı Rüya ile Nişantaşı'ndaki aile apartmanında yaşamıştır. Galip Bey avukat olup amca kızı Rüya ile evlenirken, Celal ise köşeyazılarıyla ünlü bir gazeteci olur.
Bir gün Rüya, Galip' i ardında birkaç satırlık aceleyle yazılmış bir not bırakarak terk eder. Roman, Galip'in Rüya'nın kaybolmasının ardındaki esrar perdesini tıpkı Rüya'nın çok sevdiği polisiye romanlardaki gibi aralamaya çalışmasıyla devam eder. Bu süreçte Celal'in köşeyazıları ona rehberlik eder. Eserde Galip'in başından geçenlerle Celal'in yazıları sırayla verilmiş. Bektaşilik'ten Nakşibendilik'e, Mehdinin geleceği söylentisinden, ihtilal beklentilerine, boğazın sularının çekileceği günden,Mevlana'ya ve Nişantaşı'ndaki hayata dair farklı konularla ilgili birçok hikaye ile beraber Galip' in Rüya'yı araken kendini buluşu anlatılıyor. Biraz ağır ilerleyen bir eserdi ama sevdim. Tavsiye ederim.
#Kara Kitap#
" Kara Kitap " Yazarın kafamda bir tuhaflık ve masumiyet müzesinden sonra okuduğum üçüncü kitabı. Kitabi okurken oldukça zorlandım diyebilirim. Hem okuması hemde anlaşılması zor bir kitap. Buna rağmen bazı bölümleri gerçekten harikulade diyebilirim. Yazarın diğer kitaplarında da olduğu gibi müthiş bir hayal dünyası olduğu muhakkak. Betimlemeleri ve olay kurgusu gerçekten mükemmel bir yazar. Zor ama bir o kadarda güzel bir eser. Bu kitabın hikayesi de yazarın diğer kitaplarında olduğu gibi İstanbul'da geçmekte. Yazarın İstanbul aşkı bir başka sanirim. Aceba neden hep istanbul demeden geçemeyeceğim ?
Romanın ana karakteri Galip İstanbul'da yaşayan ve kimlik sorunu olan bir Avukattır. Karısı Rüya bir gün bir mektup birakir ve Galip'i terk eder. Galip ise karısı Rüya'yı bulmak ümidiyle İstanbul'da müthiş bir arayışa girmiştir. Roman Galip'in Rüya' yı arayış mücadelesi üzerinden kurgulanmış ve Romanda siyasi, tarihi, edebi bir çok konuya değinilmiştir. Bazi bölümler var ki bunlar; Cellat ve ağlayan yüz, boğazın suları çekildiği zaman gibi bölümler gerçekten efsane bölümler desem yeridir.
Kara kitap kimine göre bir " Aşkın romanı" kimine göre bir " polisiye roman" kimine göre ise bir" Arayış romanı "dır
Bence bu kitabı yarıda bırakırsanız hayatınız boyunca nefret edebilirsiniz, ancak sabırla ve dikkatlice okursaniz hayatınız boyunca unutamayabilirsiniz.
Keyifli okumalar dilerim herkese.
Kitap, bir ilk kitap gibi, yazar her şeyi yazmak istemiş, ne kadar çok şey bildiğini ispat etmek istemiş gibi, kalabalık ve yer yer ne dediği anlaşılmıyor. Kendini aramanın izinde, kaçan karısını ve örnek aldığı kuzenini izlerken, bazan kuzenine bazan kendisine dönüşüyor. Delilik sınırında bir karekter. İstanbul'un dehlizlerinde, pavyonlarında, ara sokaklarında, denizlerin üstünde ve altında, tebdil-i kıyafet giyip bir serüvene çıkıyoruz. Celal köşe yazarı ve aynı sınırda gezen onlarca okuru var. Fanatiklik boyutunda bir fanboy kitlesi var. Yazarın kitabın sonunda, kitap hakkında düşünceleri yazdığı bölümde, kitabının anlaşılmayacağını ne anlattığını anlatamayacağından korktuğunu söylemiş yazarken, ne yalan söyleyeyim kitap biraz ne anlattığını bilmiyormuş bir his verdi bana. Ne de olsa açıklama kitabı tadında bir de Kara Kitap'ın Sırları diye bir kitap daha çıkardı. Kullanma kılavuzu gibi. Yeri gelmişken bir roman üzerine seksen değişik olay olması beni kitaptan ve yazardan soğutuyor. ( Bu kitap onuncu ve yirmibeşinci yıl özel baskı yaptı mesela. Orijinalini alanlar enayi miydi? Bir araştırmacı kara kitap üzerine yazılan köşe yazılarından bir kitap çıkardı. Aynı şey Masumiyet Müzesi'nde de geçerli. Kitap üzerine o kadar başka kitaplar yazıldı ki, kitabın her sayfasını ya da anlattığı her bölümü anlamak için bir kitap alacak duruma geldik. ) Orhan Pamuk için bir yazar; En iyi eserlerini Nobel'den sonra yazdı diye bir yorumda bulunmuştu, sana katılıyorum canım.
Bu kitabı okumaya henüz hazır değilim
Az değil, 140. sayfaya kadar okudum ancak anlayabildiğimden emin olamadığım ve zorlanarak okuduğum için kitabı yarım bıraktım.
Hazır hissettiğim zaman yeniden başlamayı istiyorum.
Kendin olmak üzerine eprimeler
Başlık hoşunuza gitti mi?
Türk Edebiyatında maalesef çok popüler olan içi dolu gözüken booomboş leş gibi aforizmalarla başlangıç yapayım dedim
Yıllardır okumak isteyipde başlayamadığım bir kitaprtı Kara Kitap. Sonunda başladım ve bitirdim kendini farklı göstermek siteyen gerizekalılar sık sık Yaşar Kemal i yerip bu kitabı överler bu kitap güzel fakat asla bir Yaşarr Kemal Romanı gibi değil.
Evet incelemimin başlığı gibi bir kitap tam olarak içinde bol bol aforizma bulunan bize karanlık bir şehir izleği sunmaya çalışan ve en azından sonunu merak ettirebilen bir roman. Fakat asla Türk Edebiyatının en iyisi deği kederlim- büyücüm ayrıca bu Pamuğun okuduğum 2.Romanı ve 2 kiaptır bua damın biz Türkler için değilde yabancılar için yaldızladığı kitapları okuyormuş hissine kapılıyorum.Fakat hakkını yemiyim Boğazın sularının çekildiği zaman Cellat Hikayesi Rüyaya aşk sözleri gibi 1-2 güzel kısım vardı.
Ayrıca Kemalizim ve batılılaşma eleştisini okurken iğrendim bu ülkenin sorunu batılılaşma değildir.
bunu okuyacağınıza Hüsn-ü Aşkı okumanızı tavsşye ederşm
Yallah Arabistana
'kendisi' için değil 'öteki' için İslam'ı anlama(ma)ya çalışan bir roman
bir yabancı tarafından yabancılar için yazılmış İslam hakkında Türkçe bir roman.'
Kitap düşünce olarak fazlasıyla yoruyor. Okuyacaklara dikkat uzun ve yorucu bir kitap. Kitabı okurken klasik Orhan Pamuk üslubu olduğu anlaşılıyor.
432 syf.
9/10 puan verdi
Sessiz Ev sadeliği başta olmak üzere birçok sebepten ötürü beni Orhan Pamuk’a ısındırmıştı ve hazır böyle ısınmışken Pamuk’un şaheseri olduğu söylenen Kara Kitap’ı okuma kararı aldım. Uzun romanlar okumak artık büyük bir yatırım: Kitap okumaya ayırabildiğim zamanın azalması bunda büyük bir etken. Kitaptan tamamen kopup sonra tekrar geri dönmeye
Orhan Pamuk'un iki kitabını daha okumuştum, onların konusu ve dili benim daha hoşuma gitmişti. Bu kitapta bir türlü konunun içine giremedim. O yüzden çok beğenmedim.
İnsanın kendisi olabilmesi için, içinde yalnızca kendi sesini, kendi hikâyelerini, kendi düşüncesini bulabilmesi gerekir…
Elinizde bulundurduğunuz bu kitap dünya çapında çok konuşulmuş birden fazla dile çevrilmiş ve Pamuk’un ünlenmesini sağlayan bir roman. Bu kitaptan birkaç yıl sonra “Kara Kitap Üzerine Yazılar” adında eleştirel bir eser yayınlanmış. Bu eserde ünlü eleştirmenlerin kitapla ilgili görüşlerine yer verilmiş. Aynı zamanda Nobel komitesi bu romanı Pamuk’un en etkilendiği eseri olarak yorumlamıştır. İçerisinde tarihi , insanlığı , insanın kendini bulma çabasını , insanın kendini bir başkası yerine koyması gibi derinsel nitelikle çokca çağrışımlar mevcut. Ben bu kitabı daha çok felsefe ve tarihin bir karmaşası olarak değerlendiriyorum. Yer yer kitaptan koptuğunuz ve bambaşka yerlerde kendinizi bulduğunuz yerler olacak. Sanki o bölümler bittiğinde kitaba diğer bölümden yeniden başlamış gibi oluyorsunuz . Olay örgüsünün yoğunluğu, gizemli durumlar, iç monologların yoğunluğu, farklı anlara dair birçok olayın anlatılması, bazı olaylar arasında bağlantı kurmamda ve bu nereden çıktı şimdilerin çok olmasından kaynaklandığını birden fazla düşünce oluşturuyor . Bazı cümleler bir hayat dersi niteliğinde. Bazı cümleler ise acaba şu anda okuduğum kitap bu kitap mı sorgusu yapmanızı sağlıyor . Tavsiyem dinlenerek ve de çokca da serbest okuma yapmanız yönünde . İyi okumalar.
Çok şey bildiğimizi sanıyor, ama hiçbir şey bilmiyorduk.
Sırlarla dolu, esrarlı bir muamma bu kitap.
Nobel Edebiyat Ödüllü yazarımızın 5 yılda yazdığı “Kara Kitap”, kırka yakın dile çevrilmiştir. Sonsöz’de, Orhan Pamuk, romanı yazdıkça sonunun gelmemesi ve kitabın kahramanı Galip gibi tuhaf bir mutsuzluk duygusuyla eve kapanmasına değiniyor. Bu mutsuzluk Galip’in hüznüne benzemiyor, hayır, yazarımız