Hiçbir şeyin doğru düzgün gitmediğini hatırlatan bu kelimeler, çocukluğumun felaketiydi. Sadece benim de değil, aslında hepimizin felaketiydi ve tam da bu yüzden içimizden biri tabiiler, eğerler, amalardan böylesi bir deyiş yaratmayı başarmıştı. Bu sayede, ihtiyacımız olan şeylere hiçbir zaman kavuşamayacağımızı, ta içimizden biliyorduk.