Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Kılavuz
Bilge KarasuEn Eski Kılavuz Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Kılavuz sözleri ve alıntılarını, en eski Kılavuz kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.910 üzerinden
Bir ölüp bin dirilen okuma serisi - 1
Kitap oldukça akıcıydı, 2 gecelik bir okuma serüveni neticesinde tamamladım. Altını çizdiğim birtakım ifadeler unutulmaz izler bıraktılar… Bir kitabı okumanın ardından ona dair bir de makale okumak usulü edindim, olay örgüsüne kapılıp göremediğim bazı meselelerin önüme sunulması bakımından hoş bir yöntem ️
Kılavuz'u okumaya başladığımızda ister istemez ne anlatıldığına dair sorular oluşuyor kafamızda: acaba anlatıcıyı takip ederken olup biteni kavrayabiliyor muyuz? Çünkü anlatıcı yani Uğur da emin değil tam olarak ne olduğundan, düşleriyle gerçekler içiçe geçmiş, daha önemlisi birbirine dolanmış halde akıp gidiyor. Bazen, hatta sık sık anlamaktan çok dilin güzelliğine kendimizi bırakabiliyoruz. Dil bu kadar güzel kullanılabiliyor mu?
Aşağıdaki linkte çok güzel bir inceleme var, mutlaka okumalısınız:
bulentozgun.blogspot.com.tr/2015/04/kilavuz...
Bazı diller yeniden yaratılır. Bazı cümleler sil baştan yazılır. Yeni dilinle yeni cümlelerin içindeki zorlukların tüm kapılarını açarsan eğer bu dillini birilerinin benimsemesini bekleyebilirsin. Dil benimsemek en büyük sorunlardan biridir okuyucu için. Benim içinde aynı şey geçerli hatta bir nebze fazla var diyebilirim. Yazarın kendince bir dil yaratması görülmeye ve okunmaya değer. Olay ilginç mi? Bir nebze. Kelimeler sağlam mı ? Gibi. Sanki. Kurgu kopukluğu var mı ? Hissedilmeyecek gibi değil.Uğur, Mümtaz, İhsan,Yılmaz, Bülent gibi baş kahramanların belkide içlerindeki boşlukların arayışıyla bitiriliyor denilebilir. Farklı bir üslup ve dilli kullanmak her zaman becerilemeyen bir şey olduğunu düşünürsek eğer evet kitap okunmaya değer. Ağır diye vazgeçmemek lazım.
Tam anlamıyla boş zaman, sessizlik ve sakinlik isteyen bir kitap. Yoksa en ufak bi dikkat dağınıklığında kaybolup gitmek işten bile değil.
Bir sabah, rastgele denk geldiğiniz gazete ilanındaki bir işe başvurursanız ve bu iş sanki tam da siz başvurun diye hazırlanmış gibiyse… Düş ile gerçeği ayıramayan bir adam için, bu tuhaf durum, gizemli bir kaset ve sır saklayan bir arkadaşın da hayatına girmesiyle karmaşıklaşır. Cevapsız sorular, olayların arkasındaki gizi çözmek için verilen mücadele, şüpheler ve tam olaylar aydınlanıyormuş gibi gözükürken beliren yeni yeni sorular…
Ben, Uğur’un yerine kendimi koyma işini fazla abartmış olacağım ki, tüm o düşlerin, soruların ve ihtimallerin içerisinde kayboldum.
Yaşam bir oyun mudur? Oyunsa tek oyunculu bir oyun mudur? Yoksa bir sürü oyun ve oyuncunun bir arada bulunduğu karmaşık bir oyun mudur? Bu oyunun taşları isek, bu durumda ölüm, özgürlüğü getirecek bir anahtar mı olur?
Okuduğum ilk Bilge Karasu kitabı.Felsefeci kimliğinden ötürü bende kitaba başlamadan önce bir İhsan Oktay Anar beklentisi vardı ama çok farklı bir edebi lezzetle karşılaştım.
Kitap üç bölümden oluşuyor.Her bölüm kendi içinde farklı temaları işlemiş.Temel olarak hayal ve gerçek, ölüm, hafıza temaları üzerine yoğunlaştırmış kahramanı.Oldukça gotik bir kitap olan Kılavuz'u bitirdiğimde parmak uçlarıma kadar gerildiğimi hissettim.Kitabı birinci tekil şahıs anlattığı için okuru bir anda içine alıyor hikaye.
"-işin tümü bir oyun belki, ama bu oyundaki taşlardan biri, yalnız biri, ben, neyi oynadığımı bilmiyorum. Oyundaki yerimi bilmek şöyle dursun, birilerinin beni oynatıp oynatmadığını da kestiremiyorum."