Sonra doğrudan gözlerimin içine garip bir şekilde baktı; bu, sevgi, minnet ve korku dolu bir bakıştı; kimsenin göremeyeceğini önceden görebilen bir ermişin bakışı... Sonra dudakları biraz titredi ama kapıya doğru yürümeye başladığımda hiçbir şey demedi. Kalplerin birbirlerini sezgiyle anladıkları ve ruhların bilgelikle olgunlaştıkları o dünyada tecrübe kazanıp büyüyene kadar manasını anlayamadığım bu garip bakış, hep benimle kaldı.