Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Küskün Kahvenin Türküsü
Carson McCullersKüskün Kahvenin Türküsü Yorumları ve İncelemeleri
Küskün Kahvenin Türküsü yorumları ve incelemelerini, Küskün Kahvenin Türküsü kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Küskün Kahvenin Türküsü puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kitaba başlarken bütün bir kitap olduğunu düşünerek başlamıştım aslında ama öyle değilmiş. Hem 1. hikaye olan hem de kitaba ismini veren Küskün Kahvenin Türküsü bölümü bitip de 2. hikaye başlayınca biraz hayal kırıklığına uğramadım değil çünkü böyle parça parça kitapları pek sevmiyorum ve 1. hikayede çok güzel ilerliyordu. Genel olarak güzel bir kitaptı, okurken keyif aldım. Özellikle son hikaye olan Bir Ağaç, Bir Taş, Bir Bulut'ta.
"Oysa bir kahvede bir araya gelmek bambaşka bir şeydir. En zengin, en görgüsüz, kırk yıllık kabadayılar bile bir kahvedeyken yol yordam bilir, kimseyi aşağılamazlar. Gözlerinde minnet okunan yoksullar bir tutam tuz serperken bile ezilip büzülürler. Bir kahve ortamı insanları dostluğa, yemeye içmeye, bir ölçüde neşelenmeye ve ince davranışlara özendirir de ondan."
Öncelikle isminden dolayı çok daha güzel şeyler beklediğim bu kitap bana biraz hayal kırıklığı yarattı. Kahve üzerine harika bir hikaye okuyacağımı beklerken bahsi geçen kahvenin, mahalledeki insanların toplanıp içki içtiği yemek yediği yer olduğunu öğrendim. Böyle bir yere "Cafe" denmesi beni biraz şaşırttı ve beklediğim hoş hikayenin dışında bambaşka bir hikaye okudum. Kahvenin işletmecisi Miss Amelia bir yandan şifacı bir yandan da içki üreticisidir. Bir gün üvey kuzeni olduğunu iddia eden kambur birisi gelir. Miss Amelia insanlara karşı daha anlayışlı olur ve kahvesinde toplanma adeti o zaman başlar. Bu toplantılar ise Miss Amelia'nın 10 günlük evli kaldığı kötü kalpli Marvin Macy'nin geleceği güne kadar devam eder ve o geldikten sonra Miss Amelia'nın huzuru kaçar.
Miss Amelia babasını erken kaybetmenin verdiği yokluğu kuzeni ile dolduruyor fakat düşmanı olan eski eşi Macy elinden kuzenini alınca sinirleri altüst oluyor ve kahvenin de sonunu getiren olaylar gercekleşiyor "Sad Cafe" , " Küskün Kaahve" kavramının ortaya çıkmasını anlıyoruz.
Diğer hikayelerde de pek başarılı bulamadım. Çok önerebileceğim bir kitap olmadı maalesef.
Öncelikle okumaya başladığınızda kitabın bir kadın yazara ait olduğunu hemen anlıyorsunuz. Hikayelerinde güçlü kadın tasvirleri buluyorsunuz. Her ne kadar kadın karakterler iyi çizilmişse erkek karakterler o denli silik olmuştur. Kadın rolünün her alanda beliritilmesi ve öne çıkarılması gerektiğine inansak da hikayeleri kuvvetlendirmek adına kadın-erkek karakterlerin denk şekilde yansıtılması fazlasıyla mühimdir.
Bir diğer husus ise yazarın şimdiyi anlatırken aralara serpiştirdiği geçmiş olaylardır. Şimdi ile geçmiş arasında bağlantıları kurmakta zayıflık yaşandığından bu durum kitaptan istemsizce sizi uzaklaştırıyor.
Tanrısal bakış açısıyla yazılan hikayelerin, sonunun okura bırakıldığı hissiyatını fazlasıyla hissetmektesiniz. Çoğu zaman bu durum sizi huzurlu hissettirse de bazen sinir bozucu bir hal alabiliyor.
Son olarak değinilmesi gereken önemli bir karakter var: Miss Amelia. Derin bir sevgi felsefesine sahip olan bu iri yarı, erkeksi hatları olan ve sert bir kadın karakterle karşımıza çıkıyor. Miss Amelia herkes tarafından her ne kadar sert ve korkutucu görünse de aslında içinde filizlenmeyi bekleyen çok değerli sevgi tohumları bulunmakta. Bu tohumlar tam da filizlenecekken tekrar bir ihanete uğraması onu dehşete düşürüyor. Kafasına aldığı darbe aslında onun tenini değil kalbini acıtmıştır.
157 syf.
8/10 puan verdi
Sabitfikir’in internet sitesinde Necip Tosun’un kitapla ilgili çok güzel bir inceleme yazısı var. Oradan bir alıntıyla başlayayım: “Carson McCullers öykülerinde serinkanlı anlatım ile derinlik peşindedir. Onun öykülerinde biçim tıpkı hayat gibidir. Yazar, yansıttığı dünyada tarafsız ve geri plandadır. O sadece bize aktaracağı hayatları “seçer”.
#küskünkahvenintürküsü
Öyküler...
1917 yılında doğan yazarın öykülerinden neler geçiyor, işte bu benim en çok merak ettiğim konulardan biri oluyor kapağı aramadan önce.
Kitabın içinde yedi öykü var. İlk önce kitaba ismini veren Küskün Kahvenin Türküsü oldukça uzun bir öykü karşılıyor sizi. İsmini ilk okuyunca zihnimde başka bir şey canlanmıştı ama öykünün içinden bambaşka bir şey çıktı. Sevgi ile ilgili geçen cümleleri çok sevdim.
Yazarın küçük yaşlardan itibaren müzikle tanışıyor olmasının esintilerini öykülerinde de görmek mümkün.
Öyküler sıradan insanların gündelik eylemleri gibi görünse de içlerinde öyle cümleler vardı ki yaşama dair gerçekleri barındırıyordu. Tıpkı içindeki derdini anlatan yaşlı adamın, çocuğa söylediği gibi, insan sevmeye bir ağaçtan, bir taştan ve buluttan başlamalıydı kim bilir bizler belki de hep yanlış yerden başladık.
Kitabın içindeki öyküler bittikten sonra zihninizde
devam ediyor ister istemez. İstediğiniz gibi şekillendirebilirsiniz. Benim öykülerin içinde en sevdiğim şeylerden biri de bazı cümleler üzerinde düşündürmesiydi. Öğreti tadındaydı bazıları.
Taşra Sıkıntısı
"Kasaba sıkıcıdır," diye başlıyor kitap. Bu aşağı yukarı kitaba adını veren öykü de dahil olmak üzere diğer öykülerin de atmosferini saran bir cümle. Tabii ki kimse kasabanın sıkıcılığını anlatmak veya okumak istemez. Hatta bu sıkıcılığın ortasında öyle şeyler olabilir ki bir anda kendinizi bir heyecanın, maceranın yahut insan psikolojinin labirentlerinde bulabilirsiniz.
Tolstoy'un verdiği sihirli formülü Küskün Kahvenin Türküsü'nde görebiliyoruz: “Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.” Bir insanın yolculuğa çıkması bireysel, şehre bir yabancının gelmesi de toplumsal bir hadisedir genelde.
Carson McCullers'ın karakterleri ve hikâyeleri o küçük taşra toplumsallığı içindeki bireyleri yalnızlığını işliyor, parça pinçik ediyor, kıymıklarına ayırıyor. Yalnızlığa yeni bir felsefe, yeni bir boyut kattığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Bunu yaparken de okuru sıkmayacak bir olay örgüsü ve kurgu sunuyor ki böylece rahatlıkla atmosferin içinde bulabiliyoruz kendimizi.