Aşk iki kişilik delilikse, bunu da en güzel Stephen King anlatırdı.
Kitabı okuduğum tüm süre boyunca Scott la King arasında benzerlik kurmaya çalıştım. Lisey in dilinden geçmişinden Scott u dinlediğimiz gibi eşinden King i dinlemek isterdim. Dahi mi kaçık mı olduğuna karar verilemeyen yazarımız Scott korkunç kabuslarından hayal dünyasından kaçınmak isterken sevdiği kadına sığınırken akıl almaz deliliğine, masal ülkesine, korkunç yaratıklarına onu da davet etmiştir aslında.
Bu kitap alıştığımız King romanlarının biraz dışında kalsa da kendisine has kalemiyle her satırda ben buradayım demeyi başarıyor. Gerçeklikten kopmayı reddeden zihnime başka ihtimaller de var dedirten içimi ürperten tek yazar sanırım. Sahi bu kdr inanarak yazmasa bu kdr ikna edici olabilir miydi? Ya da delilik bulaşıcı olabilir mi?
