Eshab-ı Kehf yani mağara arkadaşları. Yedi uyurlardan uyarlama bir öyküyle başlıyor kitap ve bu uyarlamada kahramanımız bir apartman. Yedi sayısının gizemli, efsunlu, istikrarlı bir gücü olduğuna inancıyla sakinlerini uyutmaya ve onları çağları aşan zamana götürmeyi amaçlayan bir apartman. Bu uyarlamayı izleyen öykülerin güzelliği karşısında mest olmamak elde değil. Özellikle art arda gelen Ses Tutsağı, Cinnet Bahçesi, Gençlik Sabah Çiyidir öyküleri.
Üst katında yaşayan kadına olan tutkusunu, çıkardığı seslere senkronize bir yaşayışla devam ettiren bir adamın sona doğru adım adım gidişi. Bu gidişi görmesi, kabullenmesi ve ona kucak açması tutkunun tutsaklığı olur.
Cinnet Bahçesi'nde Ayfer Tunç bizi müthiş meraklandıracak bir öykü ye sevk eder. Hatta bu merak, öykü sonunda Ayfer Tunç'a karşı bizi şaşkınlığa götürür. Neden böyle bırakmıştım öyküyü. Öyle nahif bir karakter yaratmılvr bu karaktere öyle bşr suç yüklemiştir ki istemesek de onun tarafında yer alırız. Ama bu son çok muallaktır.
Gençlik Sabah Çiyidir öyküsünde ise yıllarını bir gecenin mutluluğuna harcayacak yaşlı bir kadın ile her sabah ölmek arzusuyla uyanamamayı dileyen, insanlara karşı tavrındaki olumsuz yaklaşımlarını kendine de yansıtan bir adamı, üst komşuyu bir araya getirip hayatı daha da mutlu kılan bir öyküyü yaşarız. Bu öyküdeki yaşlı kadın karakterinin özlemini de, hayattan umudunu yitirmiş ama bir selamlaşma ile tekrar hayata tutunan adamın neşesini de birlikte yaşarız.
Bu öykü kitabı elinizden bırakamayacağınız bir kitap. Ayfer Tunç tam da bu yazım tarzından külliyat oluşturulacak bir yazar.
