Sevgilim
Buralara hiç sokak lambası asmadılar
Köşe başlarına köpekler için koyduğumuz kaplarda
Denize erimeyen sular biriktirdik
Yoksunluğu sana, parmağımı mesken edinmiş küçük bir kıymıkla bile anlatabilirdim
Yabani ormanların korkunç çığlıklarından uyanan
Genç sümbüller kurutabilirdim kulak arkalarında
Fakat sevgilim
Ağzı büzülen çöp poşetleri gibi sıktılar nefesimi
Yandım, yanıldım, sırf döndüm çift örüklü saçlarıma
Kokmuş nefeslerle düğümlere üflenen
Hiçbir sözcüğe anlatamadım yenilgimizi
Sonunda çizgisiz bir örtünün altına sığdı
Tüm şahaneli sevişmeklerim
Çaputladım akşamdan kalan ne varsa
Küçük bir not sevgilim
Aşk; ucundaki kısmeti sürekli kaçıran beceriksiz bir olta
