Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Nagazaki
Eric FayeEn Yeni Nagazaki Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Nagazaki sözleri ve alıntılarını, en yeni Nagazaki kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.710 üzerinden
Sonbahar yaklaşıyordu. Gecelerin sonu daha serin- di. Yağmur, beni iki kez uykumda yakalamış ve bam bularımın oradan kovmuştu. Sırılsıklam, biraz daha aşağıda, içinde oturulmayan virane bir eve sığınmış, göğün deliklerini yamamasını beklemiştim. Son zaman larda sürdürdüğüm sıkınbsız hayab uzun süre devam ettiremeyecektim; bu, beni kaygılandırıyor hatta bazen paniğe sürüklüyordu. Bu bakımsız evlerden birine yer leşmeyi bir an bile düşünmedim, midemi bulandırıyor lardı. Akabinde başımı sokabileceğim bir yer aramaya koyuldum. Sokakları gözlemlemeye zamanı olan biri, kimin tek başına yaşadığını ve o kişinin alışkanlıklarının ne olduğunu çabucak anlar. Örneğin alışverişe giderken bazı yaşhlar, arkalarından kapılarını kilitlemiyorlar. Bit ki örtüsünün durdurduğu çıkmaz sokakların sonunda, kenarda köşede kalmış birçok evi "gözetledim" .
88 syf.
·
Puan vermedi
Çaresizlik, öteki olmak, yetememek… Sanırsam bu gerçek, Japonya’yı aşmış. Tüm dünyayı kaplamış bu duygular. Her birimizin mücadele ettiği bir alan olmuş. Yalnızlık, en başa çıkılamayanı. Tek başınasın her duygunla, her çaresizliğinle. Kime ne senin çabandan. İşe yaramıyorsan değersizsin. Birine bir fayda sağlamıyorsan bir hiçsin. Başkasının emeğinden beslenen bir parazitsin. Peki ama asıl bu sistem bize yapışmadı mı? Bizim emeğimize değer biçip bizi sömürmedi mi? Bizim tüm çabamızı, tüm benliğimizi, ruhumuzu, kalbimizi, her şeyimizi istemedi mi? Bana kendini sat demedi mi? Benim emeğim üzerinden beslenmedi mi? Ben olmazsam bir hiç olduğunu unuttu. Gerçek parazit kim onu unuttu. Çünkü asıl sorun bir başkasının evinde yaşamak zorunda kalan kadında değil. Onu bu duruma düşüren her şeyde.
Yalnızlık hazindir.
Gereksiz ayrıntılar ile insanı sıkmadan yalın bir dil ile anlatılan güzel bir kitap. Yaşanmış bir hikaye olması da insanda merak duygusu uyandırıyor. Evinde yalnız, yaşayan bir adam ile onun evine sessiz sedasız yerleşen bir kadının hikayesi olsa da aynı zaman da Amerika Birleşik Devletlerinin ülkelerine atom bombası bırakarak insanlarda yarattığı tahribatı ve savaşın yıkıcılığını kısa ve öz gözler önüne sermiş. Şimdiden size İyi okumalar.
88 syf.
·
Puan vermedi
Gazete haberinden esinlenerek kaleme alınmış pek çok edebiyat eseri gibi bu kitap da bir çırpıda okunup bitti. Spoiler olmaması adına pek çok detayına değinmeyeceğim ama yalnızlık, kapitalizm, Doğu-Batı çatışması, Avrupa hegemonyası ve modern yaşamın handikaplarına dair pek çok konuyu yeniden durup düşünme ihtiyacı hissettiren kitabın sonu, yani ana öznelerinden birinin çarpıcı hikayesi de hakikaten sürpriz oldu.
Kısa bir roman olarak nitelendirebileceğimiz bu kitapta öyle satır satır altı çizilesi göndermeler ve habere oranla beklediğimiz çarpıcı kurgu olmasa da kitabın kendisi kendi altına kalın, fosforlu bir çizgiyi çekiyor. Ve çarpıcı bir kurgu yerine, sadelikle, sonda söyleyeceğini baştan söyleyerek nasıl etkili olunacağını bir kez daha gösteriyor ki bunun zorluğunu kabul etmek durumundayız. Zira gerçek yaşam öyküsünden yola çıkmış, öykü örgüsü haber metninde yer bulmuş bir olayı bu şekilde işlemek ancak ustalıkla açıklanabilir.
Bu bir hayaletin işi midir yoksa Shimura-san'ın sanrısı mı?
Kitap, Nagasaki'de yaşayan bir adamın evine gizlice yerleşen bir kadının hikayesini farklı bakış açıları ile okuyucuya sunuyor.
Kadın, adamın evinde gizlenir ve sessizce yaşamını sürdürür. Ancak, kadının varlığına dair işaretler gitgide artar ve adam giderek rahatsız olmaya başlar. Kadının varlığı, kitabın temel metaforudur ve insanın
Nagazaki İnceleme
Kitap, okuduğum ilk Japon edebiyatı kitabı. Bu yüzden anlatım tarzına alışmam biraz zor oldu. Ki zaten 88 sayfa olması da tam alışamadan bitmesine sebep oldu. Ama yine de okurken sıkılmadım, bir günde okumama sebebiyet verecek kadar beni meraklandırdı.
Kitap, Nagazaki adlı yerde yaşayan bir adamın evindeki bazı eşyaların kaybolması, bazılarının ise yerinin değiştiğini fark etmesi sonucu bir şeylerden şüphelenmesi ile başlıyor. Daha sonra gizemli hayaletlerden ya da perilerden bile şüphelenen adam evine bir kamera takıyor ve gerçek bu şekilde ortaya çıkıyor! Olay aslında hem basit, hem de ürkütücü.
Kitap beni aşırı sardı desem yalan söylemiş olurum. Sadece merak ettiğim için sonuna kadar okudum ama çok bir olayı yoktu bence. Sadece Japonya'nın ve dünyanın genel sorunlarına değindiği yerler beni düşündürdü.
Ayrıca kitapta kimseyle empati yapamadım ki okurken en önem verdiğim şeylerden biri budur.
Yine de Japon edebiyatı ilginizi çekiyorsa bakabilirsiniz!
Kitap üç bölümden oluşuyor. Biri esas kahramanın gözünden, diğeri kahramanın evine giren kadının gözünden ve son olarak da yazarın gözünden. Bir adamın yalnız hayatını, hayatına trajikomik şekilde dahil olan kadını ve ikisi arasında konuşmadan geçen diyaloğu okuyoruz. Kısa ama duyguların net şekilde anlatıldığı güzel bir romandı. Tavsiye ederim.
Nagazaki
Eric Faye’den Nagazaki. Bay Shimura bir meteorolog ve yalnız yaşayan birinci kahramanımızdır. Evine zamanında gelir ve yalnızlığı seven bir yapısı vardır. Bir gün evinde gariplikler hisseder. Sabah ölçtüğü meyve suyu azalmıştır ve dolaptaki yoğurt yoktur. Acaba, ben mi hayal görüyorum yoksa böyle miydi ? Diye kendisine sorar. Birkaç gün sonra
Evinde tanımadığı birinin bir yıldır gizlice yaşadığını öğrenen Shimura için yaşam başkalaşır…
Arka planda Nagazaki tarihiyle gerçek bir gazete haberinden.
Yalın bir dille yazılmış. 7️⃣
“Bu kadının varlığının bilincimde araladığı bir nevi "pencere" sayesinde sanki kafamda bir şeyler yerine oturdu. Her ne kadar o beni görmezden gelmiş ve de ben onun farkına varmamış olsam bile, geçirdiğimiz bu ortak senenin beni değiştireceğini ve şimdiden aynı insan olmadığımı anlıyordum.”
“Mesele, yoksunluğu ve çoraklığının ansızın gün yüzüne çıktığı tüm varlığımı unutabilmekti. Uzun zamandır orada hiçbir istek, hiçbir umut yeşermemişti. Bu kadın lanetlenmeyi hak ediyordu, sis perdesini kaldıran oydu.”
Bir edebiyat sever olarak kısa fakat etkileyeci metinler ben de daha fazla iz bırakıyor, bu kitaba inceleme yazmama sebep olan da bu kadar etkili ve kompakt bir kitap olması, iki kişilik bir dram değil sadece 88 sayfada anlatılan aynı zamanda bir ulusun yalnızlığı, hayatın geçirgenliği, yani diğerinin hikayesini ve hüznünü bilmeme hali, bu kitap beni çarptı iyi iş çıkarmışsın Eric, sen ve ben iyi bir dostuz artık…
İnce bir kitap olmasına rağmen başlarda pek sarmıyor. Sonradan biraz toparlıyor ve sona eriyor. Zaman geçirmek için okunacak bir kitap değil inceliğine aldanıp böyle düşünmeyin. Dramatik bir tarafı var bu kitabın. Atom bombasının etkilerini de hissediyorsunuz. Ben zaten ismine aldanıp almıştım.
Enteresan.
Kitap tahminimden çok daha güzel çıktı. Öncelikle adından ötürü daha farklı bir hikaye okuyacağımı düşünmüştüm. Biraz internette araştırırken ne yazık ki "spoillere" denk geldim .Ancak bu çok büyük bir sorun yaratmadı. Kitap çok uzatmadan konuyu çözdü.
Bazıları yakın zamanda ödül almış bir filme benzetmişler haklı olarak ancak o filimde bu kitabın naifliğinden eser yok. Kitaptaki karakterleri içinizde hissedebiliyorsunuz. Kadının naifliği adamın iç hesaplaşmaları çok güzel betimlenmiş.
Oldukça kısa bir kitap kesinlikle öneriyorum..
Kitap oldukça basit ve yalın bir dile sahip. Konusu ilgimi çekip almıştım ancak yaşanan olay beni çok şaşırtmadı. İnsanın yalnız ve zor durumda neler yapabileceğinin bir sınırı yok. Bu nedenle de kitabın başından beri tahmin etmiştim ne olacağını. Sanırım bu kitap bana "Parasite" filmini de çağrıştırdı. Çok benzer yönleri var. O nedenle de şaşırmadım galiba olaya. Ancak beni şaşırtan kitabın en sonundaki mektup oldu. Evle ilgili kurulan gönül bağı ve kapısındaki "satılık" tabelası beni hüzünlendirdi. Mektubu yazan kadının ne hissettiğini hissettim açıkçası. Derin bir geçmişe özlem ve ardından gelen hüzün...
Okuması oldukça basit bu kitabı ortaokul ya da lise çağındaki çocuklar da çok kolay şekilde okuyabilir. Güzel bir anlatım dili var. Olaya hemen giriyor ve gereksiz ayrıntılardan kaçınılmış. Okuyucuyu asla sıkmıyor. Üstelik Japon kültürüne ait ufak dipnotlar da o konuda bilgilenmenizi sağlıyor.
Ayrıca konu benzerliği sebebiyle "Parasite" filmini de izlemenizi tavsiye ederim. Nitekim kendisi 2019 yılının Oscar'ını kazanmış filmdir. Akıllardan çıkmayacak kadar güzeldir
Çok kısa olsa da anlamlı bir kitaptı. Bir sürü altını çizecrğim yer vardı. Anlatımı sürükleyiciydi ve devamı gelecekmiş gibi bitti hissiyatı uyandırdı ben de. Okuyabilirsiniz seveceğinize eminim.
Belleğini yitirenlere ne mutlu çünkü mazi izdirap vericidir.
O kadar sade ve yalın bir anlatımı vardi ki yazarın. Olayların gerçek hayattan olması da insanı üzüyor elbet. Shimura tek başına müstakil bir evde yaşıyor. Bir süre dikkat kesilince fark ediyor ki evinde bazı eşyalar sürekli yer değiştiriyor. Evine birinin girdiğinden şüphe edip kamera bırakıyor ve sonra açıklığa kavuşuyor her şey.
Başlangıçta olaylar normal şekilde seyredip gidecek herhalde falan demiştim ama sonu yani o mektup bence her şeye noktayı koydu. Atom bombasının felaketini küçükken yaşayan bir kız çocuğunun büyüdüğü zaman hayatına kaldığı yerden devam etmesi beklenemez. Acılar unutulur mu ki? Mektubu okuyunca ne kadar basit diyor aslında insan ama derininde o kadar şey var ki o satırların. Acı, keder...
Ben kitabi beğendim açıkçası. Dediğim gibi sondaki mektup ile sağlam bir vuruş yapılıyor olaylara.
#parlakmeltemkitapligi