1946 Nobel ödüllü yazarın kitabı, manastırda yolları kesişen Narziss ve Goldmund’un dostlukları üzerine. Narziss, genç yaşına rağmen kendini bilim ve mantıkta geliştirmiş, manastırda ders veren, ‘aklı’ simgeleyen karakter. Diğer yanda sonradan manastıra gelen, öncelikle dış görünüşüyle ön plana çıkan, çocuksu, sanatçı ruhlu, ‘duyguyu’ simgeleyen Goldmund. İlk olarak Narziss’i tanıyoruz. Daha sonra Goldmund’un manastırdan çıkışını ve maceralarını okuyoruz. Çoğunluk, Goldmund'un gezileri, maceraları, düşünceleri üzerinden ilerliyor.
Aralarındaki dostluk, tam manasıyla olmasa da bizdeki Şems ve Mevlana’yı hatırlattı bana. Mevlana, dergahı bekleyen, ayakları yere basan, daha sabit, Şems ise gezen (hatta sonunda kaybolan !), maceracı. Bazı kaynaklarda, Nietzsche’nin Tragedyanın Doğuşu adlı yapıtında incelenen Apollon (kontrol, uyum) ve Dionysos (tutku, coşku) ile benzerliklerine değinilmiş. Akıl ve duygu.
Yazarın Knulp adlı eserine ve yaşam öyküsüne baktığımda Goldmund’a bir miktar daha yakın hissettim kendisini. Bu arada orta kısımlarda çok az yavaşlasa da rahat okunan bir kitap. Tavsiye ederim.
