Hermann Hesse'in yazımına laf etmek haddim olmadığı için direkt olarak kitap karakterleri hakkındaki birkaç düşüncemi paylaşmak istiyorum.
Kitap boyunca Goldmund bunu da mı yapacaksın dedikçe, Goldmund'un hep daha fazlasını yaptığı, kitabın son sayfalarına kadar kızdığım ancak ölüm döşeğinde söylediği, "Peki, sen bir gün nasıl öleceksin, Narziss, bir annen yok çünkü? Annesiz insan nasıl sevebilir, annesiz nasıl ölebilir?" cümlesi üzerine, kitabın kapağını kapattığım anda duvarı seyretmeme sebep olan kişidir, Goldmund.
Hatta son sayfalarda Narziss'e aklımdan hiç çıkmadın dediğinde, çingene güzelinden, şatodaki Lydia'dan, Yahudi güzelinden Narziss'e hiç zaman kaldı mı ha?! diye kızabilirsiniz bile. Ben kızmıştım. Elbette ben bir psikolog değilim, bir eleştirmen de değilim bu yüzden Goldmund'un aslında kadınların arasında dolaşırken annesini aradığını falan söylemeyeceğim, ancak Hermann Hesse bunu son cümlesiyle bize çok güzel yansıtıyor. Ve tabii bu basit bir inceleme olarak kalacaktır çünkü bu kitabın en basit yönü, bunun dışında Goldmund'un manastırdan ayrıldıktan sonra geri döndüğünde artık Tanrı'ya bile inanmayışı, gezgin hayatı, veba salgınında görmüş olduğu vahşetler... Bu detayları da kaçırmamak ve kitabı basite indirmemek gerekir.
Ben bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine aldım asla pişman değilim. Bu inceleme için de özellikle boş bir anı bekledim ki aklımdakileri düzgünce ifade edebileyim. Bence Hermann Hesse'ın her kitabı gibi bunu da okumalısınız.
