Nefes Nefese
Ayşe Kulinİletiler
Arkadaşlar, en sevdiğiniz veya unutamadığınız kitapları paylaşalım. okumamış olan arkadaşlara rehber olur.
yorumlarınızı merakla bekliyorum.
edit: arkadaşlar bu paylaşımı büyütmek adına kitaplar hakkında yorumlarınızı da iletebilir misiniz. ilk defa okuyacak olan arkadaşların bir fikri oluşabilir diye düşünüyorum.
Kendi beğendiğim kitapları
Ne kadar yalın ve doğru.
Neydi bu din? Selva'nın gözünde, insanların simalarında, ırk özellikleri gibi apaçık görünmeyen, kendi yüreğine de tam sinememiş bir aidiyet duygusu, bir seremoniler yelpazesiydi. Camilerde, kiliselerde, sinagoglarda sürdürülen ibadet ve dua fasılları... Oralara girilip huşu içinde Tanrı 'ya yakarılırken, onunla bütünleşirken, din ne hoş bir şeydi.
Nefes Nefese
"Kaç ormandan geçti
İçinde kaybolduğumuz o büyük takip
İçimizde bunca gurbet dururken
Yol ettik uzaktaki sılayı.."
Murathan Mungan
Nefes Nefese/ s-298
NEDİR BU DİN MESELESİ?
"Nedir bu din meselesi kuzum? İnsanları mutlu kılması gereken bir unsur, hayatımızın kâbusu olup çıkıyor." (Sayfa 57)
Nefes Nefese 
Ayşe Kulin
~KENDİMCE~
İnsanın anlam arayışını karşılayan, hayat ve ölüm gibi bilinmezleri açıklayan din; binlerce yıldır hem mutluluk kaynağı hem de acı. Din; insanları iyileştirmek, doğruya sevk etmek istese de, insan bunu yanlış anlar ya da anlamak istemezse dinin aracılığı mutluluk için değil acı için oluyor. Tabii bunda dinin bir suçu yok. Suç, dinle düzelmesi gereken ama dinle kendini daha da bozan insanın. Bu bozuluşun, ne yazık ki dine de olumsuz etkisi kaçınılmaz.
Dinî kâbus görmemek için insanların önce dinle gelen düzenlemeleri ön plana almaktan ziyade; doğuştan gelen ve dinin ön plana çıkarmaya çalıştığı iyi, doğru hasletleri önemsemesi gerekiyor.
Ölüm Korkusu
"Ölümü nasıl da kahramanca karşılamaya hazır olduğunu düşündükçe ürperiyordu. Ölüm uzaktayken korkutmuyordu insanı. Ama tam karşınızda durup gözlerinizin içine baktığında, hemen kurtulmanız gereken amansız bir düşmana dönüşüyordu." (Sayfa 143)
Nefes Nefese Ayşe Kulin
~KENDİMCE~
Her canlıda bulunan bir içgüdü olan yaşama içgüdüsü tabii olarak ölümden kaçma isteğini körüklüyor. İnsan dışındaki canlılarda ölüm korkusu belki sadece yaşama içgüdüsü ile açıklanabilir. Ancak biz insanlar sadece yaşama içgüdüsüyle, yaşamı devam ettirme isteği ile ölümden korkmayız. Ölümden sonrası da bir bilinmez olduğu için son nefes korkutur bizi. Bunların üstüne bir de can çekişme, can verme acısı gibi şeyleri de düşününce...
Ancak bildiğimiz kadarıyla yaşam olduğundan beri ölüm de var. Tam olarak bilinmeyen, net olarak tespit edilemeyen bir zamandan beri... Sonuç olarak; kaçınılmaz! Kaçınılmaz olandan korkarak ömür geçirmek manasız, sürekli düşünmek mantıksız. Fakat iyi yaşamak gerek, ölümü unutmadan... O an geldiğinde ise; Allah yardımcımız olsun!
