Irene Vallejo, kitabın son sayfasında, "Ancak insanoğlu yazıyı ve kitapları icat ederek yıkımın hakimiyetine meydan okudu" cümlesiyle birlikte, son paragrafı bu kitapta ne anlattığını özetlemiş.
Bu hikayeyi adadığı o onüç satırlık yazının satır aralarını artık bildiğim için, benim -şunu anlatıyor, buna dikkat çekiyor" şeklinde bir kaç kavramla bu kitabı tarifleyebilmem, sanki haksızlık edeceğim ( kesinlikle edeceğim ) düşüncesinden kurtulamıyorum. Bu nedenle; bu yazdıklarımı sadece kitaba yönelik iştahınızın artması için yazdığımı, yoksa kitabın bunun on milyon kat fazlası olduğunu bilmenizi isterim.
Büyük İskender ve İskenderiye kütüphanesiyle başlayan serüven, ilk dönem hristiyan dönemi parantezinde, tüm insanlık tarihine ( geçmiş - bu gün ) gidip gelerek, papirüsün, parşömenin, yazının, harflerin, kelimelerin, metinlerin, kitapların, yazarların, kütüphanelerin, kitapçıların, kadınların, erkeklerin özetle bizim edebi tarihimizi kaleme almış. Bununla birlikte bir çok başucu eserinin, rosetta taşı misali kodlarını anlatmış.
Kadar keyifle ve öğrenerek okudum ki, bana Harari'nin Homo Sapiens'ini anımsattı. Orada bizim hikayemiz vardı, burada sözlerimizin hikayesi var.
Tüm kitaplarınıza ara verin, bunu okuyun ve kaldığınız yerden/ kitaptan devam edin. Sonrasında okuduklarınızdan daha fazla keyif alacağınızı garanti ederim...
