Paris Sıkıntısı
Charles BaudelaireParis Sıkıntısı Yorumları ve İncelemeleri
Paris Sıkıntısı yorumları ve incelemelerini, Paris Sıkıntısı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Paris Sıkıntısı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
128 syf.
7/10 puan verdi
"Şiir, ritim ve uyağı kullanarak müzikle bağlantı kurar." Bu, Baudelaire'in şiir anlayışıdır. Lakin Paris Sıkıntısı'nda, imgenin dizedeki formsallığını aşıp, daha ince, bağlamın daha nükteli verilebileceği düzlem arayışına girmiştir. Daha bir ayrıntı ve daha bir alaycılık, bu özgür düzlemden gelmektedir. 
Paris Sıkıntısı
Yazarımızın soyismini telaffuz etmeye çalışıyorum hala:) 
Paris Sıkıntısı betimlemesin de "uyumu uyağı olmadan da şiirli, ezgili olan, ruhun içli devinimlerine, imgelemin dalgalanmalarına, bilincin çarpıntılarına uyacak kadar kıvrak ve çarpıntılı bir şiirsel düzyazı tansiği."demiş kendileri.
Kitabımız 50 hikayeden olusuyor.Hikayeler günce tarzinda.Hem tek hem bütünler gibi.
Normalde içinde dolusuya öfke bulunduran kitaplar tercihim değildir fakat metaforlarıyla o duyguyu yumusatma tarzını begendim,diğer kitaplarını da merak ettirdi.Düz yazı şiiri deyince aklıma geleceği kesin:)
"Ulu Tanrım, izin verin, birkaç güzel dize yaratayım da insanların en aşağılığı olmadığı mı, hor gördüklerimden aşağı olmadığımı kanıtlayabileyim kendime."
Listemde olmasına karşın halen okuyamadığım "Kötülük Çiçekleri" eseriyle tanınan 
Charles Baudelaire ile tanışmak Paris Sıkıntısı ile mümkün oldu. Eser 'Düzyazı Şiir türünün anıt yapıtlarından biri' olarak tanımlanmış ki, bu övgüyü sonuna dek hak ediyor. Bu türe açıkçası çok aşina değilim ama oldukça sevdim. Bazılarını okurken büyük hayranlık duydum; Pasta, Yoksulun Oyuncağı, Güzel Dorothée, Yoksulların Gözleri, İp gibi. Diğer yandan bazılarını okurken de biraz sıkıldım... Yalnız bunlar sayıca çok az belirtmek isterim. (:
...
Eser hakkında bir fikir vermesi adına küçük bir parçayı da paylaşmak istiyorum:
"'Güzel köpeğim, iyi köpeğim, sevgili hayvanım, yaklaş, yaklaş da kentin en iyi kokucusundan alınmış, çok güzel kokuyu kokla.'
Ve köpek, kuyruğunu oynatarak yaklaşıyor, açılmış şişenin üzerine merakla dayıyor ıslak burnunu; sonra dehşetle geriliyor birden, yüzüme karşı havlıyor, kınıyor sanki beni.
'Aşağılık köpek, sana bir çıkın pislik sunsam, hazla koklardın, yerdin belki de. Hüzünlü yaşamımın yakışıksız yoldaşı, sen de kitleye benziyorsun. Ona da güzel kokular sunmaya gelmez hiç, böyle hoş kokular karşısında çileden çıkar, ona da özenle seçilmiş pislikler sunmak gerekir.'"
...
Uyaksız, kalıpsız, göze değil, daha çok ruha hitap eden şiirsel bir yazım hedefleyen yazarın, en azından benim için amacına ulaştığını söyleyebilirim. Her okuyucuya hitap edecek bir kitap değil bence ama çoğu okuru etkileyeceği de kesin. Tavsiye ederim, keyifli okumalar...