Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Pedro Paramo
Juan RulfoEn Eski Pedro Paramo Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Pedro Paramo sözleri ve alıntılarını, en eski Pedro Paramo kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Okudukça açılan bir düğüm, çözülen bir bulmaca; okundukça çıkılan bir labirent diye tanımlanacak bir roman Pedro Paramo. Nedir bu romanı bu kadar özel yapan dendiğinde Latin Edebiyatı'ndaki tür öncülüğü, Marquez'in uzunca bir süre okuduğu ve hatta ezberlediği tek kitap olması, Yüzyıllık Yalnızlık'ın ortaya çıkmasındaki önemli rolü geliyor. Okunması zahmetli ama her okuyuşta farklı bir yönünü keşfedeceğimin farkında olarak bitirdim kitabı. Bir ölüler şehrini adımladım, kulaklarımda sürekli değişen insan sesleriyle sokaklarında yürüdüm. Anlatıcılar ve kurgular iç içe geçerek ilerliyor sona doğru bir çözülme yaşıyorsunuz yahut romanın tarzına alıştığınız anda roman bitmiş oluyor. Marquez gibi ezberleyemesem de tekrar tekrar okuyacağım bir roman. Postmodern edebiyata gönül verenler daha fazla sevecektir.
Büyülü gerçekçiliğin atası dedikleri Pedro Paramo’yu okumamak olmazdı, sırf bu açıdan bile okunabilir. Marquez’den Cortazar’a, Borges’ten Fuentes’e kadar birçok yazara öncü olmuş bir kitap nihayetinde.
Juan Preciado isimli kahramınımız ölüm döşeğindeki annesinin vasiyeti üzerine, babası Pedro Paramoy’u bulmak için yola çıkar. Başta bir yolculuk hikayesi gibidir ama olayların seyri –ve hatta zamanı– değişir. İlk başlarda diyalogların kimler arasında geçtiğinin ve zamanının belli olmamasından dolayı kitap zorluyor ama sayfa atladıkça tarzı dolayısıyla da sizi adeta büyülüyor, yani türünün hakkını gerçekten veriyor. En azından bende böyle bir etki yarattı.
Ölümü, ezilmişliği ve dönemin Meksika’sında geçen toplumsal olayları kendine özgün tarzıyla okuyucuya sunuyor Juan Rulfo. Herhangi bir zaman ve olay örgüsüne bağlı kalınmamış. Bu yüzden okuması zor olsa da kesinlikle anlaşılmamak gayesiyle yazılmış bir kitap değil, kendi içindeki düzensizliğinde bir düzen mevcut.
Okuduğum kitaplar arasındaki en özgün ve çarpıcı olanların yanına an itibariyle yazdırmıştır adını. Damağımda bıraktığı o edebi haz hâlâ duruyor.
Ölünce herkes cennete gitmek ister. Ama cennetin kapıları daha bu dünyada yaşarken kapandıysa ve üstelik ölünce günahlarından da arınması için, bağışlanması için o son duaları da yapılmadıysa geriye tek kapı kalır insana; cehennem. Peki beden ve ruh, kendisine sunulan o kapıdan geçip cehenneme gitmek istemiyorsa kendi cennetini bu dünyada
Kitap kapağının renkliliğine ve sayfa sayısına bakarak okuma hızımı arttıracak kolay okunan bir kitaba başladığımı düşündüm kitabın kapağını ilk açtığım zaman. Ancak yanılmış olduğumu anlamam uzun sürmedi.
Ölüm döşeğindeki annesinin isteğiyle babasını aramaya giden Juan Preciado'nun anlatımıyla başlıyor kitap. Daha sonra yer yer anlatıcı değişiyor yer yer anlatım tekniği. Büyülü gerçekçilik, çoklu anlatım, geriye dönüş tekniği ne ararsan var. Hayaller, gerçekler, ölüler, diriler iç içe. Ayrıca kitapta öyle bir karakter var ki kötülüğün vücut bulmuş hali denebilir. Bir yerden sonra bu kimdi şimdi kimden bahsediliyor diye düşünürken yavaş yavaş taşlar yerine oturuyor. Ama acaba kitabın hakkını verebildim mi diye düşünmüyor değilim.
Anlaması zor bir eser olmasına rağmen insanı sıkmayan bir dili var.
Bu kitabın Yüzyıllık Yalnızlık kitabına ilham olduğunu söylemek istiyorum. Hatta bu eserde bulunan bir karakterin Yüzyıllık Yalnızlık adlı kitapta da olduğunu duymuştum.
Genel olarak konuşmak gerekirse herkese hitap eden bir eser değil bence ama ben bu eseri çok sevdim. Tavsiye ederim.
·
Puan vermedi
Marquez’i sarsan Rulfo’nun eseri hakkında çarpıcı değerlendirmesi...
1980 yılında ulusal bir ödül alan Rulfo için, ünlü yazar Marquez şöyle diyor: “Pedro Paramo romanını ilk okuduğum akşam uyuyamadım. Uzun süredir böyle bir şok yaşamamıştım. Tıpkı on yıl önce yoksul öğrenci odamda Kafka'nın Değişim'ini okuduğum geceki şok gibi. Ertesi gün Rulfo'nun öykülerini okudum. Rulfo'nun yazınsal yapıtı ancak 300 sayfa, ama Sophokles gibi ölümsüz.”
Herkese iyi geceler. Çok güzel bir kitabın yorumu ile geldim bugün. Pedro Páramo okuduğum diğer kitap türlerinden çok farklı bir anlatıma sahipti.
Zaman mefhumunun karmaşık ilerlediği düş ve gerçeğin birbirine girdiği olağanüstü bir romandı.
Okurken ilk başlarda biraz adaptasyon sorunu yaşasam da çoğunlukla ara verip tekrar başladığım zamanlar
