Yine feleğin çarkında beş tur atan karakterlerimizin içimi dağlayan dramlarını ve kederlerini CoHo nun muazzam kalemi sayesinde keyifle ve bayıla bayıla okudum. Hoover bu kitabı diğerlerinden farklı olarak iki farklı bakış açısından yazmış, "anne ve kızı" ki bu benim çok hoşuma gitti. Tabi ki ikisine de çok sinir olduğum yerler oldu ama kader zaten onları yerden yere vurmuşken birde ben vuramam :))))
Yan karakterlerin de hepsine bayıldım, özellikle Miller ve dedesi çok çok tatlıydılar. Hele son sayfalardaki süper tatlı süprizler dağlanan yüreğime muhteşem bir ferahlık oldu.
Çokça üzüldüğüm ve sinirlendiğim bir kitap olması onu çok sevmiş ve beğenmiş olduğum gerçeğini değiştirmiyor, bir CoHo kitabından da başka türlüsünü beklemiyordum zaten.
Ayrıca değinmeden geçemeyeceğim;
Kitabın #alevlerinarasından kitabıyla tesadüf olamayacak kadar çok fazla ortak noktası var. Yayınlanma tarihlerine göre CoHo daha önce yazmış ama bu onların sorunu, beni pek bağlamıyor. Ben iki kitabın hikayesine de, iki kitaptaki karakterlere de bayıldım. En büyük problemim mükemmel yazılmış ve çokça keyif alarak okuduğum iki kurgunun benzerliği olsun, daha da ne isterim ki hayattan:)))