Farkında olalım olmayalım, hepimiz bir kitap yazıyoruz aslında. Kitabımız, yaşadığımız hayat. Yaşadığımız her gün, bir sayfa. Hayatımızdaki her dönemeç, bir bölüm. Ve bu kitabı her gün, hiç durmadan yazıyoruz.
Bir Sufi, duasında şöyle diyor:
"Allah'ım, bir tek seni istiyoruz çünkü bir tek sen varsın."
Bu sözü insanlar ancak hayatlarının sonuna geldiklerinde anlayabilirler. Ama ben yine de paylaşmak istedim.
open.spotify.com/track/6GNoRytYH...
Ve sonra, geçmişte yaşadıklarımı düşündüm, başkalarının yaşadıklarını düşündüm. Bizi, hedef ve hayallerimizi gerçekleştirmekten alıkoyan şey, önümüzdeki engeller değil. çaresizliği öğrenmemizdi. Hedeflerimize giden yolda defalarca başarısızlığa uğradığımız, defalarca hayal kırıklığı ve acı yaşadığımız için, sonunda denemekten vazgeçmemizdi
"Beni sevmiyorlar. Birini sevmek için onu tanımak lazım. Oysa onlar benim iç hâlimi tanımıyorlar. Bütün dünya ismimi bilse ne çıkar, kimse sırrımı, aslımı bilmedikten sonra."
Senin her an benimle olduğunu
bilmediğim bir hayat,
cehennemin ta kendisi olurdu benim için. Seni düşünmemekten,
senin farkında olmamaktan,
seni hissetmemekten
daha büyük bir cehennem olabilir mi?
open.spotify.com/track/7eq3YAKbe...
İşte böylece, bir yolculuk yapmaya karar verdim. Plansız, programsız. Gidecektim. Nereye olduğunu bilmiyordum, ama gidecektim. Bildiğim tek şey, neden gittiğimdi. Kendimi bulmak için gidiyordum. Zaten bende olanı bulmak için.