Safahat 7 - Gölgeler
Mehmet Akif ErsoySafahat 7 - Gölgeler Sözleri ve Alıntıları
Safahat 7 - Gölgeler sözleri ve alıntılarını, Safahat 7 - Gölgeler kitap alıntılarını, Safahat 7 - Gölgeler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kahraman Ordumuza
" Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl!
Kahraman ırkıma bir gül... Ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra
“Allah’a dayandım!” diye sen çıkma yataktan...
Ma’nâ-yı tevekkül bu mudur? Hey gidi nâdan!
Ecdâdını, zannetme, asırlarca uyurdu;
Nerden bulacaktın o zaman eldeki yurdu?
Üç kıt’ada, yer yer, kanayan izleri şâhid:
Dinlenmedi bir gün o büyük nesl-i mücâhid.
Âlemde “tevekkül” demek olsaydı “atâlet”,
Mîrâs-ı diyânetle yaşar mıydı bu millet?
Çoktan kürenin meş’al-i tevhîdi sönerdi;
Kur’an duramaz, nezd-i İlâhî’ye dönerdi.
Nerde iyimserlik nerdee
Aslında dikkatle okunduğunda, Mehmet Âkif’in ilk şiirlerinden itibaren kötümser bir hava vardır. Şair, sadece okuyucularını iyimserliğe sevketmeye çalışmaz, adeta yazdıklarıyla kendi kötümserliğini de silmeye gayret eder. Bu onun kendisine verdiği bir görevdir. Bu son yıllarında ise, yukarıda belirtilen sebeplerle birleşince, eski kötümserlik iyimserliğin yerini almaya başlamıştır.
İstiklal Şair'i...
" Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince,
Günler şu heyûlâyı da er, geç, silecektir.
Rahmetle anılmak, ebediyyet budur amma,
Sessiz yaşadım, kim beni, nerden bilecektir? "
" Sen! Ben! desin efrâd, aradan vahdeti kaldır;
Milletler için işte kıyâmet o zamandır. "
Ey yolcu, uyan! Yoksa çıkarsın ki sabaha:
Bir kupkuru çöl var; ne ışık var, ne de vaha!
Sayfa 53Kitabı okudu
" Nedir bu acz-i beşer karşısında hırs-ı beşer? "
Tarih'i 'tekerrür' diye tarif ediyorlar;
" Bir nesle ki, eyyâmı asırlarca vekâyi’,
Etmek ne demek, vaktini târîh ile zâyi’? "
Yeis Yok
Ey, yolda kalan yolcusu yeldâ-yı hayâtın!
Göklerde değil, yerde değil, sende necâtın
Sayfa 40 - Dergah Yayınları 1.Baskı 2007Kitabı okudu
Yeis Yok! Şiirinden...
" Ey, yolda kalan, yolcusu yeldâ-yı hayâtın!
Göklerde değil, yerde değil, sende necâtın. "
" Civârın, manzarın, cevvin, muhîtin, her yerin mâtem;
Kulak ver: Çarpıyor bir mâtemin kalbinde bin âlem!
Ne hüsrandır ki: Doldursun bugün tevhîdin enkâzı,
O, hâkinden nebîler fışkıran, iklîm-i feyyâzı!
Gezerken tavr-ı istilâ alıp meydanda bin münker,
Şu milyonlarca îman “nehye kalkışsam” demez, ürker! "
Kıssadan Hisse
Geçmişten adam hisse kaparmış... Ne masal şey!
Beş bin senelik kıssa yarım hisse mi verdi?
“Tarih”i “tekerrür” diye tarif ediyorlar;
Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi?
Safahat
Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince, Günler şu heyulayı da er geç silecektir, Rahmetle anılmak ebediyet budur amma, Sessiz yaşadım kim beni nerden bilecektir..
Mehmet Akif ErsoyKitabı okudu
Secde
Şühûdundan cüdâdır, çok zamanlar var ki, îmanım;
Bu vahdet-zâra -gûyâ!- geldim ammâ bin peşimanım:
Sayfa 77 - Dergah Yayınları 1.Baskı 2007Kitabı okudu
Hicran
Nedir ma'nâsı bir kalbin ki, âfâkında sen yoksun,
Güneşler geçti, aylar geçti, artık gel ki, mihmânım,
Şühûdundan cüda îmanla yoktur kalmak imkânım.
Sayfa 76 - Dergah Yayınları 1.Baskı 2007Kitabı okudu