Öykülerin sonunda Agop Arad'ın Sait Faik için yazdığı yazıda şöyle bir cümle var: "Alın Sait Faik'i i, okuyun, iyi insan olursunuz." Tam da öyle bir his Sait Faik okumak. Dünyanın bir köşesine ya da belki Ay dedenin tam ortasına oturup ayaklarımızı sallaya sallaya olan biteni izlemek gibi. Bir kafenin sandalyesinden ya da evimizin penceresinden izlediğimiz akışı zaten bizim için çoktan yazmış hatta akıştaki insanların duygularını, hayatlarını, neyi sevip neyi sevmediğini bize anlatmış Sait Faik Abasıyanık. Bize de okumak kalmış.
16 öykü var kitapta. İlk öykü kitaba ismini veren Sarnıç. Öykülerin her biri farklı hayatlara götürüyor okuru. Bir sürü insanla tanıştırıyor. Bunu yaparken de diyor ki "Bak işte, hepsi gerçek hayattan. Köşedeki dükkan, bir grup arkadaş, vapurun gelişinin muazzam betimi, mutluluk kadar hüzün, sevinç kadar endişe, yalnızlık kadar hayata tutunma, ..."
Sarnıç'ı okuyun. Sarnıç olmazsa başka bir Sait Faik okuyun ama okuyun. Sonra gidin, oturun bir deniz kenarına dalgaların ardı ardına gelişini izleyin; pencereden trafiğin akışını izleyin; sokaktan geçen kediyi ve ona mama veren insanı, alışveriş yapanları, istasyonlardaki buluşmaları ve ayrılıkları,... En güzeli de yoldayken açın bir Yeni Türkü; gökyüzü, bulutlar, güneşin batışıyla kendinize bir Sait Faik öyküsü hediye edin.
