~spoiler~
Kendine ve yavrularına bakan kocasını seferberliğe gönderir Şakire. Kocası dönmez. Donarak öldüğü, kurşun yemediği için şehit bile sayılmaz. Elinde, evinde kolu kanadı olacak bir büyük oğlu kalmıştır. O da 15 yaşında. O da asker olur. Neyse ki kurşun yiyerek ölür ve şehit sayılır. Geride o ve nerdeyse yarım düzine çocuk... Yoksulluk diyeceğim ama bu yoksulluk da değil. Mezbahaların attığı işkembeler, komşu bahçelerden çaldırmak (kendi yaparsa yavrular anasız kalabilir)zorunda kaldığı üç beş lahana, çürümeye yüz tuttuğu için gözden çıkarılan ne varsa yiyerek yaşamaya ve yaşatmaya çalışır. Okurken boğazım düğüm düğüm oldu, kendimi yumruklarımı sıkarken buldum. Neden böyle olmalıydı ki diye safça sorup durdum. Güçlüler kötü olunca ya da kötüler güçlü iyi ve zayıf olanın vay haline vah haline.. LÜTFEN okuyun ve okutun!
