Sinemanın büyük ustalarından İtalyan yönetmen Luchino Visconti'nin (1954 yılı yapımı) filmi Senso, sinema tarihinin anahtar filmlerinden biridir. Ülkemizde Günahkâr Gönüller adıyla gösterildiğinde büyük yankılar uyandıran Senso, bir yasak aşkı, tarihin akışı içinde değerlendirir. Güzel bir kontesle yakışıklı bir teğmen arasındaki çılgın tutku, kaçınılmaz bir sona doğru gelişirken, toplumsal değişim de, tarihin yeni bir sayfasını başlatır. Marksist tarih anlayışının sinemadaki başyapıtı sayılan Visconti'nin bu filmi, Camillo Boito'nun (1836-1914) aynı adlı kısa romanından beyazperdeye uyarlanmıştı.
Camillo Boito, en olgun yapıtı Senso'da, iç dünyası fırtınalı bir kadınla, ahlâk kurallarına sırt çeviren bir erkeğin 'aşk' ve 'ihanet' temalarına dayalı gönül ilişkisini işler. Camillo Boito, melodramının omurgasını, geleceğe ilişkin beklentisi olmayan erkek kahramanın umutsuzluğuna dayandırır. Ve melodramın geleneksel sonu ölüm, daha ilk sayfalardan başlayarak varlığını belli eder.