Şiirler

Dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar tüm şairler bizimdir. Aşklarımız, yalnizliklarimiz, çektiklerimiz, hislerimiz, yoksulluğumuz, adaletli bir güzel dünya arzumuz... Pablo Neruda belki hiç bizi tanımadı ama öylesine yakın öylesine bizden ki şiirleri dünyanın dili benim için.

SERENAD
Sen benim derimden çok daha benimsin. Seni ararken
İçimde, damarlarımda, kanımda, ışıkla örülmüş 
Gizemli dokularımda şendin bulduğum.
Sanki kandın sen
Taştın, azıktın.
Bense dışında kaldım aklın, çılgınlığın, giysilerin, 
Eski bir karanlık ve ormanlar soyundan geliyorum,
Ama tıpkı bir kuyudaymış gibi iki büklüm girip 
Kör bir adam gibi el yordamıyla 
Yolumu bulmaya çalışırken topraklarımda, 
Adımlarıma yön verecek parmaklıklar yoksa da 
Vardır senin gülünün büyümesi
evimde 
İçimde büyümeyi sürdürüyorsun,
Köklerin çok derinde
Yapraklarında parmak uçlarımı yakmadan 
Gözlerine dokunmam olanaksız 
Susuzluğumda bedeninin yangınları tutuşur 
Kurar yüzünün yaprakları yokluğunu 
‘Kim var orada, kim var orada?’ diye sorarım sanki gecenin
Geç saatlerinde 
Birisi kapımı çalmış gibi
Bir de bakarım ki boşluğun ortasında rüzgârdan başka bir şey yoktur 
Sulardan, ağaçlardan, gündüzleyin yaktığımız 
Ateşlerden sönmeye yüz tutmuş 
Sanki hiçbir şey yokmuş da 
Var olan her şey oradaymış gibi 
Sanki yeryüzünün bütün toprakları kapımı tıklatıyormuş gibi
Adsız, yaşam gibi belirsiz
Filizlenen bitkiler ve çamur gibi bulanık,
Gözlerimi kapar kapamaz uyanırsın canevimde
Ben toprağa uzanınca doğarsın uçuşan tozlar gibi,
Yatağını aşındıran nehir
Birbirine dolanmış çıplak ağaç köklerini koruyarak büyürse 
Sen de onlar gibi büyürsün bende
O nasıl karanlığıyla birlikteyse, sen de benimle birliktesin 
İşte kan ya da buğday, toprak ya da ateş 
Yaşarız burada, bir tek bitkiymiş
gibi 
Yapraklarının anlamını bilmeyen.

Pablo Neruda’yı “Il Postino” adlı bir filmde duymuştum. Kitaplarını o zaman okumalıyım demiştim. Filmi izlemenizi de tavsiye ederim.

Kitaba yazarın bir konferansta hayatını, daha çok çocukluğunu ve şiirini anlattığı bir yazı ile başlıyoruz. Daha sonrada bir gazete haber metni koymuşlar. Ardından şiirler başlıyor. İçerisinde seçme şiirler yer alıyor. Şairlerin çoğu benzer konuları işliyor. Aynı konu derken değinmedikleri konularda yok. Aşk, Sevgi, Ölüm, Savaş, Yalnızlık, Doğa ve bazen siyasi konuları da görebilirsiniz.

“Acılardan daha büyük bir yer yoktur
Bir tek evren var, o da kanayan bir evren.”
Nokta adına sahip yukarıdaki dizelerin olduğu şiir ile bitmesi manidar olmuş.

Elimde bulunmadığı için otobüs yolculuğu sırasında telefondan okuduğum bir kitap oldu. Güzel şiirler vardı içerisinde ama öyle başucu kitabı yapacağım türde değildi. Belki de bu şekilde okuduğum içindir. Çünkü şiirleri akşamları ağır ağır çalan bir fon müziği eşliğinde yalnız başıma okumayı seviyorum.

Yerli şairlerin hemen hemen hepsini okudum. Yabancı şairlere de Pablo Neruda'dan başladım. Çok da hoşuma gitti. Dizeleri çok güçlü ve kelimeleri hem ustaca hem de rahat seçiyor. Bu da onun büyük bir şair olduğunun göstergesidir.