Böyle bir kitap okumaya ihtiyacım olduğunu, başlayıp 50 sayfayı farkına bile varmadan bir solukta okuyunca anladım. Basit, insana yazı hatırlatan, bir gençlik filmi izliyormuş gibi hissettiren bir kitap bu. Bir şekilde birbirinden uzaklaşan dört kız arkadaşın, başta gönülsüzce de olsa yeniden bir araya geldikten sonra ikinci bir şans elde etmelerini konu alıyor. Çocukluk arkadaşlarını kalbinin bir köşesinde tutan herkesin az da olsa empati kurabileceği bir hikaye. Joy, Zoe, Luce ve Tali elbette kişilik olarak birbirinden farklı kızlar ama onları bir araya getiren de bu farklılıkların aralarında oluşturduğu denge. Her yaz gittikleri ve yaş sınırına geldiklerinden son kez beraber olacakları kampa mucizevi geri dönüşleri aralarındaki yanlış anlamaları düzeltmeleri, sırlarını paylaşmaları ve o zamanlar farkında olamadıkları durumlara başka gözlerle bakarak idrak etmelerini sağlıyor. Yetişkin aklım ve tecrübelerimle ilk gençliğime gitmek bana da çok cazip geldi aslında.
Hikayenin biraz fazla uzadığını ve yer yer sonsuz klişe döngüsünde kaybolduğunu yadsıyamam ama benim açımdan kafa yormadan okunacak, keyifli, yazı hatırlatan bir kitaptı.
