Tavandaki Kukla
Ingvar AmbjörnsenTavandaki Kukla Sözleri ve Alıntıları
Tavandaki Kukla sözleri ve alıntılarını, Tavandaki Kukla kitap alıntılarını, Tavandaki Kukla en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yolların o en darında ilerleyen benim. O en zorlusunda...
Sayfa 124Kitabı okudu
Sen artık konuşmaktan vazgeçtin. Evet, tamam. Demek ki suskunluğun, içindeki kilitli odalardan gelen bir çeşit yankı...
Sayfa 91Kitabı okudu
Bazı coğrafi koordinatların bizi bağladığını ve yaşam boyunca bilinçaltımızın ayrılmaz bir parçasını oluşturduğunu hissediyorum. Sanki benim bir parçam, yaşamını hep buralarda devam ettirmiş gibi... O eski ve aşina odalarda dolaşırken zaman silinmiş gibi…
Sayfa 27Kitabı okudu
"Bu yol kenarında yirmi yaşından beri dikilmiyorsundur herhalde ! "
"Aslında şu anda tam da öyle hissediyorum.”
Sayfa 12Kitabı okudu
Dışarısı hala zifiri karanlıktı, ufuk çizgisi bir santim bile aydınlanmamıştı. Bana öyle geliyordu ki ben ortalığı bir düzene sokana dek de doğmayacaktı güneş.
Sayfa 82Kitabı okudu
“Suyun karanlık yüzüne bırakılan bir taşın dipte nasıl bir etki yaratacağını kim bilebilir ki”
Sayfa 7Kitabı okudu
Zamanın dairesel bir döngü olduğunu düşünüyorum, çağdaş kültürümüzde kabul gördüğü gibi doğrusal değil yani! Her şey aynı anda ve hep birlikte meydana geliyor ve renkler, biçimler, duygular, rüyalar ve sesli izlenimlerden oluşan dev bir tablo biçiminde tezahür ediyor.
Sayfa 91Kitabı okudu
Kötüye inanıyorum ben. İyilikle kötülük arasında sürekli bir mücadele olduğuna ve bu mücadelenin de etiyle kemiğiyle bizim içimizde verildiğine inanıyorum.
Sayfa 91 - Ayrıntı Yayınları, Üçüncü Basım İstanbul, Mayıs 2015Kitabı okudu
"Ona seçim yapma şansı verecekti. Ölüm ile yaşam arasında..."
Sayfa 29 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
İnsan ne yapsa, ne söylese boş!
Sayfa 41Kitabı okudu
Kendim de çocuktum ve inanıyordum ki eğer gözümü açık tutar, seni hiç yanımdan ayırmazsam, gördüğüm bütün korkunç gölgelerden kurtarabilirdim seni.
İncinmeye ne kadar da müsaitler, diye düşündüm. Yatmış, uyuyorlar ve her ne kadar beraber uyusalar da, her biri bilinçaltının evreninde ayrı ayrılar. Yarın uyandıklarında bir aile olduklarını zannedecekler; oysa bu yalnızlığa katlanmak için başvurulan yöntem sadece..
Ölüm bizi pençesine alıp götürdükten sonra geriye kalanlar, taa ki birileri onlara yeniden sahip çıkana, tavan arasına ya da bodruma taşıyana ya da çöpe atana dek...yapayalnız duracaklar.
Sayfa 86 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Her şey iyeye gidecek derdim. İyiye gitmiyor her şey. Bir şarampolde ya da bir akıl hastanesinde bitiyor. Sidik ve dışkıya batarak bitiyor, insan acı ve çaresizlik içinde haykırırken bitiyor ve geçirdiği her iyi günden nefret edecek hale geliyor; zira o iyi günlerin anısı bile alınıyor ellerinden.
Sayfa 41
Hayatın nabız atışlarını tutuyordu böyle yapmakla; kentlerde yavaş yavaş ölüyordu insan; imkansız olanı gerçekleştirmeye çalışmak değil, kafelerde geçen hayattı ruhunu tehdit eden…
Sayfa 101Kitabı okudu