Seni hiç kimse ayıramaz benden
ama kucakladığım zaman seni -
öyle bir hüzünle sarılıyorum sana
birisi elimden alıyormuş gibi seni.
Ayağı sürçmüş olan arkadaşın
alçak tiradlarını duyduğumda,
aradığım benzeri değil aslı,
kederleniyorum ona, gerçek olana.
Yalnızlığı telafi edemeyecek
bahçeye ardına kadar açık marangozhane.
Benim üzüntüm sanatla ilgili değil,
Bunalıyorum gerektiği gibi işte.
Sayfa 91 - Broy yayınları -1.Baskı-Ekim 1997