Tesirsiz Parçalar
Ali LidarTesirsiz Parçalar Gönderileri
Tesirsiz Parçalar kitaplarını, Tesirsiz Parçalar sözleri ve alıntılarını, Tesirsiz Parçalar yazarlarını, Tesirsiz Parçalar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Çaresiz kıskançlıklar
Hiçbir şeyi ya da hiç kimseyi doya doya, tadını çıkara çıkara sevemedim. Elimden alınır ya da kaybederim korkusu içimden gelenlerin bir adım önündeydi hep. Çok sonra anladım ki ben aslında sahip olduğumu zannettiğim tüm sevdiklerimi en baştan kaybettim.
Sayfa 98 - Müptela
Acılarıyla Birbirine Benzeyenler
Bazen kendinizi bir insana yakın hissetmeniz için bir şeyler paylaşmanız gerekmez. Benzer acıları yaşayan insanlar, kendiliğinden ortaya çıkan görünmez bağlarla birbirlerine bağlanabilirler. Hatta bazen birbirlerinin tam olarak farkında bile olmadan yaparlar bunu…
Sayfa 79 - Müptela
Can Sıkıntısı
Söyleyecek şeyimiz olmadığından değil, söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama bugüne kadar anlattıklarımız hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyoruz.
Sayfa 49 - Müptela
Samimi Acılar Sahte Mutluluklar
Bir şey oluyor bazen, bütün dünya senin düşündüğünün tersini bile düşünse o kadar kuvvetli inanıyoruz ki o şeye, gerçekle bağımız kopuyor. Sonrası acı oluyor elbet. Olsun… Samimi bir acı, sahte bir mutluluktan daha kötü olabilir mi gerçekten?
Sayfa 18 - Müptela
Adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde.
Yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu.
Otoban dolusu gürültüyü sıkıştırılıp beynime;
"Anne," dedim, "Hadi çay koy da içelim.."
"Tesirsiz ne kadar söz varsa
ruh cebimde biriktirdim
ki zaten ben
küçükken de meraklıydım
suya yazılar yazmaya"
öYLE İşte ;)
“Beni affetme .Anlama da.Hayatımın özeti düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu .Beni daha fazla konuşturma…”
Nereye aitim ?
Arkamda bıraktığım otuz küsür yıl bana şunu öğretti:
Doğup büyüdüğü yere ait değil insan. Acı çektiği ya da çok mutlu olduğu yere de ait değil. İnsan, olmak isteyip de olamadığı yere ait. Şey gibi bir his işte bu; çok, çok susamak gibi...
Ben iyi değilim. Neyi tuttuysam elimde kaldı.
Atladığım her öğün için üzülen sen, ruhumdan akan kanı görsen, nasıl dayanırsın bilmem…
Doğup büyüdüğü yere ait değil insan.
Acı çektiği yada çok mutlu olduğu yere de ait değil.
İnsan, olmak isteyipte olmadığı yere ait..
Elimden alınır ya da kaybederim korkusu icimden gelenlerin bir adım önündeydi hep. Çok sonra anladım ki ben aslında sahip olduğumu zannettigim tüm sevdiklerimi en baştan kaybettim.
Arkamda bıraktığım otuz küsür sene şunu öğretti bana: Doğup büyüdüğü yere ait değil insan. Acı çektiği ya da çok mutlu olduğu yere de ait değil insan. İnsan, olmak isteyip de olamadığı yere ait. Şey gibi bir his işte bu; çok çok susamak gibi.