Əslində kitaba önyargıyla başlamamışdım, amma bu qədər də təəccüblənəcəyimi də düşünmürdüm. Əsərdə hər bir obrazın xarakteri, iç dünyası çox məharətlə işlənmişdi.
Haqqında oxuyan zaman düşünmüşdüm ki, görəsən yazıçı nə yazıb ki, daha sonra intihar həddinə çatıb?
Əsər Gizir adlı Gündəyməz sakinin başına gələn əhvalatlarla əlaqəlidir. Həbsdən sonra öz yurd-yuvasına qayıtmağıyla artıq anlayır ki, heç nə onun qoyub getdiyi kimi deyil. Məhbus həyatı yaşadıqdan sonra yenidən cəmiyyətə qayıtmaqdan ötrü ona tapşırılan işə başlayır. Elə hər şey də bundan sonra başlayır. Kəndin üstünə qara bulud kimi çökmüş Huşəng Qutlu ilə sözləri üst-üstə düşmür. Lakin Gizirin onun haqqında bildiyi sirrlər məsələni qəlizləşdirir və buna görə də Huşəngin ona qarşı olan davranışları da artıq tamam başqa yönə çevrilir. Huşəng Qutlu, Pəncəliyev kimi yüksək vəzifəlilər öz imkanlarından düzgün şəkildə istifadə etmirlər.
Əsərdə məni ən çox təsirləndirən hadisə Hüseyn və onun arvadının ölüm anı idi. Hüseyn Gizirin məhbus dostlarından biri idi. O həbsdə ona deyilən xəbərlərə inanmasa da, azadlığa çıxandan sonra bunların yalan olmadığını görür və mənə elə gəlir ki , ən amansız yolu seçir.
Ümumiyyətlə əsərdəki kişilər ya həddindən artıq qeyrətli idi ya da tamamilə əksi)) Bir də fikirləşəndə ki, burada verilən neqativ hallar az da olsa həqiqəti əks etdirir…
