Korkunç şeyleri sadece oldukları gibi görürsek şiir, harika şeylerin de olay örgüsünden bağımsız, sadece özlerine bakarak güzelliklerini bulursak resim olur. Kırık bir kalbin sanatın baş tacı olması da tam olarak böyledir. Çünkü kırık bir kalp, acıyı unutur ve acının tatlı yönlerini, sempatisini, melankolinin biriktiği yerleri ve - bir adım ileriye götürüp ifade edersem - acının taştığı kısımları basitçe ve objektif olarak göz önüne getirir.