Zevkle okuduğum bir cilt oldu, başlarda çok fazla spider-man aksiyonu yoktu, MJ ile ilişkilerine ve Gwen'in ölümüne odaklanılmış. MJ'in güzel bir akşam yemeğine çıkmaları fikri bana çok doğal geldi, sanki yazar da böyle bir yaşamış ve aktarmış gibi geldi. Human Torch'u görmek güzeldi, bir an sürekli MidTown'da kalacak ve spiderman ile küçük bir ekip olacaklar sandım, ancak böyle bir şey olmamasına sevindim. Peter'in kişisel gelişimine odaklanmalarını daha çok isterim, o yüzden Human Torch'tan sonraki Strange'in kısmını daha çok beğendim. Her ne kadar çok ilgi görmese de bence underrated(hak ettiği değeri görmeyen) olan Far From Home filmini anımsattı bana, çünkü orada da Iron Man'in yasını tutan bir Spider-Man görüyorduk ve Mysterio ise onun zihni ile oynuyordu. Özellikle filmde siyah spiderman kostümünden sonraki dövüş daha doğrusu mysterio'nun peter ile oynadığı halüsinasyon kısmını çağrıştırdı bende. Bize aslında Spider-Man'in ne kadar hüzünlü bir karakter olduğunu az çok göstermeyi başardılar. Serinin böyle devam etmesi dileği ile...
