Bir başkası uğrunda can vermeye yanaşma. Kavuştur kollarını! Olduğun yerde kal. Kim olursa olsun, o baylara, her yüzyılda yaratıkları yeni yeni ülkelerin hepsinin birbirine benzediklerini söyle ve gidip kendiniz can verin, de onlara.
Yüreğim yalnız şu ya da bu sınıfın değil, yeryüzünde hayvanlara varıncaya kadar, acı çeken bütün yaratıkların acısından duygulanıyor. Ne yapsam beni bu huyumdan vazgeçiremezler.
“Yüreğim yalnız şu ya da bu sınıfın değil, yeryüzünde, hayvanlara varıncaya kadar, acı çeken bütün yaratıkların acısından duygulanıyor. Ne yapsalar beni bu huyumdan vazgeçiremezler.”
Cahillik, beceriksizlik, ahlaksızlık: yeryüzünde bütün bu kusurların ne gereği vardı? İnsanlar, kendilerine mutluluk yolunu açacak şefler bulamazlar mıydı? Güçlü insan bu kadar mı azdı? Yoksa bu çeşit insanlar, dünyanın yönetimine mahsus mu karıştırılmazlardı? Eğer öyleyse dünyamız mahvolacaktı!
Yoksul olsun zengin olsun, zeki olsun ahmak olsun, herkes insan sürüsünü güden aynı yargıya bağlıydı: ilkin çalışmak, sonra yaşamak. Para, para! Sonuç: sömürme, bencillik, tamah, insanlar arasında kin, savaşlar.