Uyku
Hüsnü ArkanUyku Gönderileri
Uyku kitaplarını, Uyku sözleri ve alıntılarını, Uyku yazarlarını, Uyku yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
O zaman şunu anladım; bilgi, başkaları için bir ihtiyaç değilse hiçbir şey yapamazsınız. Dar bir ırmağın üstünde, küçük bir kayıkla kendi kendinize gider gelirsiniz.
Sayfa 101
Düşünü anlatan kadın, aşkın yıkıcılığına dayanamayıp birçok kez uçurumdan atlıyor, ama her seferinde kendini o aşkın başlangıcında buluyordu.
Sayfa 35
Yollarda yüzlerce insan görüyorum. Yaşamlarının ne kadarının kendilerine ait olduğunu bilmiyorum; yürüyüşleri, o dalgınlıkları, uykulu halleri bana hep bunu düşündürüyor. Kopya gibi görünüyorlar. Belki asılları başka bir boyutta, bilmediğimiz bir yerde yaşıyor. Yüzlerine baktıkça kendi düşkünlüklerimi görüyorum. Yenildiğimi; kavram ve nesnelere duyduğum ilginin azaldığını, gün boyu oradan oraya koşturan silüetlerden birine dönüştüğümü, giderek zayıflayan bir ışık demeti gibi yavaşça söndüğümü hissediyorum… Köpeğe sus diyorum, susmuyor… Başkalarından daha başarılı olmaktan vicdani bir kaygı duyuyorum
Sayfa 49Kitabı okudu
Bulanık suyun içinde, onlarca el kendi gerçeğini ya da kendi düşünü yakalamaya çalışıyor, birbirlerine değince bir an irkiliyor; buna karşın gerçek hayattaki gibi birbirlerinden uzaklaşmıyor; dokunmaktan,buluşmuş olmaktan korkmuyorlardı.
"Aslıma dönmüştüm;
çam dallarıyla
birlikte sallanıyor,
kozalaklarla yere düşüyor,
suyla akıyordum. Bir el, hiç incitmeden ruhuma dokunuyor,okşayışlarıyla yaşamımı yoğuruyor, biçim veriyordu.
Kendiyle derdi olmayanların başkalarıyla da derdi yok, biliyor musunuz?
Bazen hayallerimi dizginleyip bastırıyor,varlığımın olası hallerinden, düşünmeksizin , kolayca vazgeçiyor, yaşadığım anın koşullarına hiçbir şeyi sorgulamadan teslim oluyordum.
Çiftlik evinde ve köyde Cavidan’la benim dışında kimse kitap okumuyordu.Belki de zamanları yoktu;bilmiyorum.Belki de yaşamdan öğrenmek kolaylarına geliyordu.
O zaman şunu anladım; bilgi, başkaları için bir ihtiyaç değilse hiçbir şey yapamazsınız.
Daha önce de bulut görmüştüm ama onları ruhumun gözleriyle hiç seyretmemiştim.
İhtiyarın kemanının sesi zamanı mayalayıp başka bir şeye dönüştürüyor;yaşamı, ölümü ,kayboluşu anlatıyordu.
Belki düşüp bacaklarını kırarsın da,acı çekmek aklını başına getirir.Bitki olmaktan kurtulup yeniden insana dönüşürsün;laboratuvardaki kuru otları çıkarıp önümüze koyarsın!Eyüp’ü hatırlasana!İş ortakları kazık atınca Tanrı’dan uzaklaşmıştı ve Tanrı’dan uzaklaştıkça Tanrı’ya yakınlaşmıştı.
' Artık, yapılabilecek en iyi şeyin, sayfaları anılarımla doldurmak olduğunu düşünüyorum. Neye yarayacaksa!
Yaşadıklarım, yazdıkça kimbilir nasıl bir şeye dönüşecek! Abartacağım, yalan söyleyeceğim, unuttuklarımı anımsıyormuş gibi yapacağım. Sonunda, hikâyemi bir başkası yaşamış gibi olacak. Kendimi, sözcüklerin arasında, cümlelerin içinde başka biri olarak bulacağım. Yalanlarımın peşinden sürükleneceğim. '
Sayfa 27 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
' Buna karşın, gördüklerimde yaşama ilişkin ipuçları bulduğum zaman kendimi iyi hissettiğim de oluyor. Ama ipin ucunu yakalayamadığımda, geçmişin resimleri bulanıklaşıyor; belirsizlikler, unuttuklarım, içimde boş bir kova gibi sallanıyor. Asma kabağının çekirdekleri gibi...
Meğer ne derin bir kuyuymuşum ben! Kova, kalbimin, beynimin taş duvarlarına çarpıp durdukça gümbürtüsünü duyuyorum; yankı büyüyor, gerçeği ōrtbas ediyor. '
Sayfa 29 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
' Bence her insan iki kişidir. Birincisi önden gidip yolu açar. Ama belki de kapatır; emin değilim. Öteki bazen irkilerek, korkuyla; bazen de umut ederek onun peşine takılır.
Önümdeki beni buraya getirdi; ya da arkamdaki adımlarımı izledi ve işte sonunda buluştuk. Geçip gitmiş zaman böyle bir şeydir; ayak izleri birbirine karışır. '
Sayfa 28 - İthaki YayınlarıKitabı okudu