Orta Avrupa’nın sıradanlığını sıradışı hâle getiren, küçüklüğünü büyüten, sıkıcılığını eğlenceli kılan yazarlardan biri M. Kundera. Pek yalın kalemiyle anlattığı ‘insan hikâyeleri’, görkemli trajedileri değil de, sanki alelâde karşılaşmaları konu edinen tarzı, aslında hayatın en ufak ayrıntılarının bile ne kadar olağanüstü olabileceklerini gösteriyor. Yine de yanılmamalı; bana göre Kundera’da ağır bir hüzün ve hatta trajedi de mevcuttur. Yalnızca bunlar, sosyalist bir Batı ülkesindeki dingin ve sakin hayata uygun biçimde, gösterişten uzak, ama alaycı, ayrıca yazarın sıkça eleştirdiği ‘kitsch’ havasından kaçarak yansıtılıyor. Her şey gibi, biraz da okuyucuya kalmış…
Bana göre “Veda Oyunu” romanı, bundan daha meşhur “Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği”nden daha derin. Unutulmaz sahne ve karakterlere sahip. Kürtaj ve hayatın devamlılığı gibi konularda, beyne etkili çengeller atıyor.
Denemelerini de şiddetle tavsiye ederim…
