Güney Koreli kadın yazar Han Kang’ın Man Booker Ödülü’ne layık görülen Vejetaryen kitabı, tek tek okunduğunda her biri farklı üç hikayeden oluşuyor. Bir araya geldiklerinde ise yazarın söylemek istediklerini anlatan bir roman çıkıyor karşımıza.
Romanın merkezinde bir kadın, Yonghe, var. Biz olanları onun gözünden değil, çevresindeki üç kişinin gözünden okuyoruz. Bu yüzden başta, ayrı hikayeler gibi gelse de ikinci bölüm, Moğol Lekesi anlaşılmaya başlandığında anlıyoruz ki yapbozun parçalarından biri ve tamamlandığında bir bütünlük oluşacak.
Kitabın son bölümü Alev Ağacı’nda sıkça tekrar eden bir cümle var: “Zaman durmak bilmiyor.” Zamanı kovalıyor muyuz yoksa ondan kaçıyor muyuz bilinmez, Vejetaryen bana çocukluğumuzdaki savunmasızlığımızın hayatımıza yayıldığını hatırlatıyor.
Yeme alışkanlığının değişimi, kişiliğin de değişimi anlamına geliyor. Bu anlamda Dönüşüm tadında okunabilir. Fakat Kafkavari bir tekrar değil aksine çocukluğu, şiddeti, baba figürünü, aileyi özgün bir üslupla anlatabilen bir yazar, kitap var karşımızda. Bazı sayfalarda kültürel kodlarımızın benzerliğine hem şaşırıp hem üzüldüğüm romanı, aslından dilimize çeviren Göksel Türközü’nün hakkını da teslim etmek gerekir, çok başarılı bir çeviri olmuş. Kitabı okursanız, bitiminde Ayfer Tunç ve Murat Gülsoy’un Diyaloglar konuşmalarında Vejetaryen’i tahlil ettikleri bölümü dinlemenizi tavsiye ederim. YouTube’den bulabilirsiniz. Keyifli okumalar...
