“Bir gün onlara ispat edebilecek miyim ki ben bir “yaban” değilim”
Kahramanımız, yedek subay Ahmet Celal’in kolunu kaybettikten sonra, erlerinden biri olan Mehmet Ali’nin köyüne yerleşmesiyle başlayan kitabımız, baştan sona kadar Ahmet Celal’in gözünden duyguları, düşüncüleri ve eleştirilerini kaleme aldığı bir eserdir. Okurken kendinizi Anadolu’nun içinde bulacağınız bu kitapta, köylülerin cahilliği ve ahlaksızlığına birçok kez değinilmiştir.
İstanbul’da yaşamış bir paşanın çocuğu olan Ahmet Celal, kolunu kaybettikten sonra, askeriyeden ayrılıp yurduna, İstanbul’a dönemiyor, çünkü o dönemde İstanbul ele geçirilmiştir. Erlerinden terhis olan Mehmet Ali, gidecek bir yeri olmayan Ahmet Celal’i de yanına alarak, kendi topraklarına getirip, kendi evini açıyor. Köyde kaldığı süre boyunca bir “ Yaban “ gözüyle bakılan Ahmet Celal’in tüm hal ve hareketleri, köy halkına uyumsuz ve değişik gelmiştir. Öyle ki, saçlarını taramasından, traş olmasına kadar tüm bu hal ve hareketlerine anlam veremeyen köy halkı, Ahmet Celal’e bir türlü ısınamaz ve onu sevemezler. Olayların akışın göre köy halkının yeri geldiğinde düşmana yol gösterecek kadar cahilliğine vurgulanan bu eser de, Mustafa Kemal’in ve silah arkadaşlarının başarılarına da çok kez değilmiş, halkın neden böyle olduğuna da sonuç getirilmiştir. Sıkılmadan, kolay ve anlaşılır bir dille yazılan eseri sizin de seveceğinizi tahmin ediyorum ve daha önce hiç kitaplarını okumadığım Yakup Kadri’yi benimle tanıştıran arkadaşa teşekkür ederiyorum :) Keyifli okumalar.
Yaban 
Yakup Kadri Karaosmanoğlu