Uzun zamandır merak ettiğim bir kitaptı, sonunda okuyabildim.. araştırma-inceleme kitabı ama Şengül Hanım kendi deneyimlerini de içtenlikle aktarmış.. kendi yaşadıklarımdan çok şey buldum, zaman zaman gözyaşlarımı tutamadım, an geldi cenaze döneminde yaşadığım bazı şeyler geldi aklıma yeniden sinirlendim, ama şimdilerde daha çok gülümseyerek anabildiğimi farkedip mutlu oldum…
Hepimizin bu süreci nasıl ve ne uzunlukta yaşadığımız çok farklı, ben uzun bir süre keyif aldığım hiçbir şeyi yapamamıştım mesela, bi zaman sonra hep istedim ki herkese babamdan bahsedeyim, hep onu anlatayım, insanları baydığımı düşündüğüm zamanlar da oldu o anlarda da yazmayı seçtim, hep yazdım, çok fazla şey yazdım, kimini paylaştım, kimi bende saklı… yazmak bana çok ama çok iyi geldi… hala daha yazıyorum, babamla konuşur gibi… bazen de pırıl pırıl bir gökyüzünde bir yıldız seçip anlatıyorum, çünkü onun orada ve hep bizi görebileceği bir yerde olduğunu düşünmek rahatlatıyor beni(belki normal değil ama dokunamayacağını bilince göreceğin bir şeyi düşünmek ragatlatıcı olabiliyor) son nefesime kadar da anılarımıza sarılıp, görmek istediğimde yıldızlara bakıp güç almaya devam edeceğim….
Yas: Uzun Bir Veda
