Yıl 1971… Necdet Sevinç, meclise teklif sunuyor: Vekil maaşlarının %25’i bütçeye devredilsin. Kimse kabul etmiyor. Sevinç soruyor: 100 milyon nüfuslu Japonya’ya 487, 220 milyon nüfuslu ABD’ne 435, 600 milyon nüfuslu Hindistan’a 522 vekil yeterken; bizim 36 milyon nüfusu olan ülkemizde neden 450 vekil, senatoda 183 üye var? Sayıları azaltılmalı diyor. Bizdeki nüfus-vekil oranının Hindistan tatbiki sonunda Hint meclisinin 8 bin üyesi olması gerekirdi diye devam ediyor. Yine soruyor: 37 milyarlık bütçenin 22 milyar lirası neden personel giderleri için harcanıyor? Millete ne kaldı ki ne vereceksiniz.
Aradan 51 yıl geçmiş… Aynı tas, aynı hamam.
Nepotizmin baş temsilcisi güzel Türkiye’mizin çirkin vekilleri, halaya, dayıya, yeğene, kuzene, enişteye, damada, falancanın filencesine bakmaktan, kaynak ayırmaktan bir adım ileriye gidemiyor. Yıllar değişti, Necdet Sevinç’in yazdıkları değişmedi. Neye köpek dediyse hâlâ köpek, kim çirkefse yine çirkef, dönem aynı dönem, zihniyet aynı zihniyet. Çağ hiç değişmemiş.
