Nietzsche, 'Erdemliler Üstüne' başlıklı bölümde şöyle yazıyor: "En değerli benliğiniz, erdeminizdir. Halkanın susuzluğu var sizde: Ulaşmak için tekrar kendine uğraşır her halka ve döner kendine." (II, 27.)
‘’Erdemlerinizi, bir ananın çocuğunu sevdiği gibi sevdiğinizi
söylersiniz; fakat bir ananın, sevgisine karşılık ödül beklediği nerede
duyulmuştur? Erdeminiz, en çok sevdiğinizdir. Sizde halkanın
susuzluğu var: Her halka kendine ulaşmak için direnir ve bükülür
(…)’’(Nietzsche 2014: 84).
Biliyorsun ki, Catherine, seni unutmak kendimi unutmak demektir! Sen rahata erdiğin zaman, ben cehennem azabı içinde kıvranıp duracağım; bu da mı korkunç bencilliğini susturmaya yetmiyor?