" Bunlar çocuk - dedi birisi, radyodan tanrıya bakarak -
Bunlar kimsenin kötülüğünü isteyecek yaşta değil daha
İnsan gençken yalnız kendi rüyasını görmez ki
Dağ taş ölüm. Otlar bile mezara döndü
Bu çaresiz merhametle hangi yara kabul eder bizi
O çocukların bedenine koyuyoruz her gün başımzı
Yazık bize ! Hepimiz korkunun ev sahipleriyiz."