Uzakta, güneybatıda akşam yıldızları birer inci gibi parlıyor; soluk altın sarısı gökyüzü koyu kırmızı bir renge bürünmeye başlayarak vadinin bembeyaz yamaçlarına yansıyordu.
Bu dünya sevgisiz bir dünya. Dünyayı sevmeyenlerin, ağaçları, kuşları, bulutları, mavi göğü, akar suları, topal karıncayı, hasta kurbağayı sevmeyenlerin dünyası. İnsanoğlunu sevmeyenlerin dünyası. İnsanın yozlaşma belirtisi, insanın sevgisizliğiyle başlar.
Yenı bir akşam...