a
Alıntı Şiir
"Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti.."
....
Sana gitme dedim..
Çünkü bilirim özlersin sen.
Beni özlemesen harflerimi özlersin
Ben sana;
Benden gidişin dönüşü olmaz dedim.
Sen ne anladın da gittin.
Döndüğüne sevinirim mi sandın?
Aşk olsun be
Benden gittiģini mi sandın?
“Rüya, bütün çektiğimiz.
Rüya kahrım, rüya zindan.
Nasıl da yılları buldu,
Bir mısra boyu maceram..”
Şekvânı dinledim, ezeli muztarip deniz!
Duydumki rûhumuzla bu gurbette sendeniz.
Dindirmez anladım bunu hiç bir güzel kıyı,
Bir bitmeyen susuzluğa benzer bu ağrıyı.
Öyle bir musîkiyi örten ölüm,
Bir teselli bırakmaz insanda.
Muhtemel görmüyor henüz gönlüm.
Çok saatler geçince hicranda,
Düşülür bir hâyâle zevk alınır;
Belki hâlâ o besteler çalınır,
Gemiler geçmiyen o ummanda.
Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,
Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.
Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü'yada
Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.
Yârab nasıl ferahlı bu âlem, nasıl temiz!
...
Bir tek düşünce oldu teselli bu derdime:
Az çok ferahladım ve dedim kendi kendime:
Onlardan ayrılış bana her an üzüntüdür;
Madem ki böyle duygularım kaldı, çok şükür.
Kopmuşuz bizler o öz varlık olan manzaradan.
Bahseder gerçi duyanlar bir onulmaz yaradan;
Derler İnsanda derin bir yaradır köksüzlük;
Budur alemde hudutsuz ve hazin öksüzlük.
Sızlatır bazı saatler dayanılmaz bir acı,
Kökü toprakta kalıp kendi kesilmiş ağacı.
Rûh arar başka teselli her esen rüzgarda.
Ne yazık! Doğmuyoruz şimdi o topraklarda!