Otopsi kitabı benim Fournier'ın en merak ettiğim eseriydi. Onun eşinini,annesini,babasını anlattığı eserlerindeki tadı alınca bambaşka bir istekle almıştım kitabı elime.Çok beklentiye kapıldım sanırım. Bizim muzip yazar Fournier ölmüş bedenini içeriden gözlemliyor ve bedeni üzerinden çevresini, anılarını tekrar yaşatıyor okuruna. Ölmeden ölmüş gibi yapan yazarımız belki de henüz hayattayken yaşamın değerini bir nebze anlatmayı amaçlıyor.Onun eserleri arka arkaya okuduğum için sanırım aynı şeyleri 2-3 kitabında da tekrar okumuş oldum,bu yönüyle yazarı kendini yinelerken yakalamış oldum.
Eğer bu anlatı benim Fournier'dan okumuş olduğum ilk eser olsaydı,eminim ki diğer eserlerini merak etmezdim ve okuduğum son kitabı olurdu.Gelişigüzel yaptığım sıralamada tam on ikiden vurmuşum :) 
Otopsim 
Jean-Louis Fournier
Çok sevdiğim Fournier'den kalplere dokunan güzel bir kitap daha. Eşinin vefatı sonrası düştüğü boşluğu "Dul" kitabında çok güzel anlatmıştı. Bu kitapta da hem yalnızlığa övgü hem de yalnız kalmaktan korkmanın, yalnızlığın ne kadar iç acıtan bir durum olduğunun çelişkisi Fournier'in yer yer mizahi anlatımıyla hayat bulmuş. Halen yazarı keşfetmemişler için güzel bir kitap. Öncesinde "Dul" kitabını okumak daha da iyi bir başlangıç ve tanışma olabilir yazar ile. Jean-Louis Fournier
