120 syf.
10/10 puan verdi
Ölmeden evvel ölmeyi bir de Hesse'den okudum. Hem de 20'sinde yazmış. Hermann Lauscher masal ve şiirin gücüne nasıl da teslim etmiş ruhunu. Hesse'yi sevdiğim ile tanıdım (
şeyda koç)... Masallar kitabının üzerine şu notu düşmüştü: "Bana hep masallar anlat sevdiğim adam"... Anlattım yine anlatacağım.... Sonsuza dek. 
Hermann Hesse
Canım Fournier…
Ne zaman ruhuma iyi gelen bir şey okumak istesem sen varsın! İyi ki tanıdım seni sevgili Fournier… İyi ki hayatındakilere karşı bu kadar naif bir şekilde sevgini dile getirdin…
Yazar bu kitabında annesini, onun zor hayatını ama pes etmeden çocukları için bitmek bilmez mücadelesini yazmış. Satırları yine acıtasyona kaçmadan, sevginin en saf halini yansıtıyor. Zaten alkolik babasını anlattığı 
Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam’da bile babasını hatırasını kırıp dökmeden, annesini incitmeden anlatmıştı yazar.
Gözüm kapalı, yıllar sonra yine dönüp dolaşıp okuyacağım nadir yazarlardandır kendisi. Okuyun, okutun, hediye edin..
“Kör olsaydınız, hiç günahınız olmazdı.”
Bir papazın günlüğünden bir kesit okuduğumuz romanda, papazın rastgele bulduğu kör ve yetim bir kız olan Gertrude'yi himayesine alıp eğitmeye karar vermesiyle gelişen olaylara yer veriliyor.
İnançlarımız, yaşama şeklimizi, hayata ve olaylara bakış açımızı şekillendirir. Ancak insan, ne kadar güçlü inançlara sahip olursa olsun duygularına yenik düşebilir ve inançlarında duygularına bir yer aramaya başlayabilir, bulamazsa da duygularının etkisinde inançlar geliştirebilir kendine.
Kitaptaki papaz efendi, duygularına hakim olamayınca inançları ile duyguları arasında kalır.Sorgulamaya başlar.
Gertrude'nin önce körlük sonra görebilme durumu ise insanın olmasını istediği ve olan dünya arasındaki bunalmışlığını anlatıyor. Yani hepimizi...
Ayrıca 'körlük' ve 'günah' kavramları arasında da bir ilişki kurulmuş.Kitaptaki olayları okuyunca bu bağlantıyı kurabiliyorsunuz.Bununla alakalı Gertrude'nin görmeye başladıktan sonraki sözlerinden birisi:
"Günah hayat buldu- ve ben öldüm."(s.80)
Bir kahve içimlik bir kitaba ihtiyacınız varsa Nobel Edebiyat Ödüllü Fransız yazar 
André Gide 'nin bu kitabı tavsiyedir.
Otopsi kitabı benim Fournier'ın en merak ettiğim eseriydi. Onun eşinini,annesini,babasını anlattığı eserlerindeki tadı alınca bambaşka bir istekle almıştım kitabı elime.Çok beklentiye kapıldım sanırım. Bizim muzip yazar Fournier ölmüş bedenini içeriden gözlemliyor ve bedeni üzerinden çevresini, anılarını tekrar yaşatıyor okuruna. Ölmeden ölmüş gibi yapan yazarımız belki de henüz hayattayken yaşamın değerini bir nebze anlatmayı amaçlıyor.Onun eserleri arka arkaya okuduğum için sanırım aynı şeyleri 2-3 kitabında da tekrar okumuş oldum,bu yönüyle yazarı kendini yinelerken yakalamış oldum.
Eğer bu anlatı benim Fournier'dan okumuş olduğum ilk eser olsaydı,eminim ki diğer eserlerini merak etmezdim ve okuduğum son kitabı olurdu.Gelişigüzel yaptığım sıralamada tam on ikiden vurmuşum :) 
Otopsim 
Jean-Louis Fournier
Çok sevdiğim Fournier'den kalplere dokunan güzel bir kitap daha. Eşinin vefatı sonrası düştüğü boşluğu "Dul" kitabında çok güzel anlatmıştı. Bu kitapta da hem yalnızlığa övgü hem de yalnız kalmaktan korkmanın, yalnızlığın ne kadar iç acıtan bir durum olduğunun çelişkisi Fournier'in yer yer mizahi anlatımıyla hayat bulmuş. Halen yazarı keşfetmemişler için güzel bir kitap. Öncesinde "Dul" kitabını okumak daha da iyi bir başlangıç ve tanışma olabilir yazar ile. Jean-Louis Fournier