Sonra ellerimizi tekrar kaburgalarıma götürdü ve yakut
saplı hançeri kınına geri soktu.
Bu hareket rahatsız edecek şekilde... seksiydi.
Beni bırakıp ağırlığını üstümden alınca, "Bütün silahlarımı
almayacak mısın?" diye sordum. Göğüs kafesim genişleyince
rahat bir nefes almıştım.
"Hayır. Savunmasız kadınlar tipim değildir. Bugünlük işimiz bitti."
Suçu savaşa mı yükleyeceğiz? Ağustos 1914’te silahlar ateşlendiğinde, kadınların ve erkeklerin yüzleri romantizmin öldüğünü birbirlerinin gözlerinde bu kadar mı açık gösterdiler?