« Efsane, çığ gibi büyüyen bir hiçtir; o çığ yuvarlandıkça büyüttüğü kendikendini ezip çiğnemedikçe yok olmaz. »
Kişisel Menkıbe?
"İnsan hayaline yaklaştıkça Kişisel Menkıbe daha çok gerçek yaşama nedeni oluyor" diye düşündü delikanlı.
"Ne gariptir, insanın kendi uydurduğu efsanelere inanmaya başlaması."
Ana Geyik ( Maral Ana ) Efsanesi
“İnsanlar benim iki yavrumu öldürdüler. Ben de kendime çocuk arıyordum.”
"Onları doyurmak mı istiyorsun?"
"Evet, ulu bilge kadın."
“Peki, iyi düşündün mü, Geyik Ana?" diye gülmüş Çilli Topal Acuze. "Bunlar insan yavrusu. Büyürler ve sonra senin yavrularını öldürürler.”
"Büyüdüklerinde benim geyik yavrularımı öldürmeyecekler." diye cevap vermiş Maral Anası. "Ben onların anası olacağım, onlar da benim yavrularım. Hiç kendi erkek ve kız kardeşlerini öldürmeye kalkarlar mı?"
"Ah, öyle deme Geyik Ana, sen insanları tanımıyorsun!" demiş başını sallayarak Çilli Topal Acuze. "Bırak ormandaki yaban hayvanlarını, onlar birbirlerine bile merhamet etmiyorlar. Sen sözlerimin doğru olup olmadığını anla diye bu yetimleri sana verirdim. ama insanlar senin bu çocuklarını da öldürürler. Bunca acıyı niçin yaşayasın?"
Sayfa 55 - Ketebe
Derler ki, Semerkant krallarından biri, her insanın gerçekleşmesini istediği düşü gerçek kılmak istemiş: ölümden kaçmayı! Ölümün gökyüzünden ineceği inancı içinde, kendisine hiçbir vakit ulaşmasın diye, yer altında demirden bir saray yaptırmış. Muazzam bir saray. Bütün çıkış yerlerini kapattırmış. Çok zengin olduğu için, her sabah doğan, her akşam batan ve onu ısıtan yapay bir güneş yaptırmış. Ne var ki ölüm tanrısı, hükümdarı aldatıp sarayın içine sızmış. Bütün insanlara, ne denli güçlü ve zengin olurlarsa olsunlar, ölümden kaçamayacaklarını kanıtlamak istiyormuş. Böylece Semerkant, insanın kaderi ile buluştuğu kent olmuş.
Sayfa 360 - EpubKitabı okudu
