Leylâ aslında leylîdir. Leylî; geceye ait, geceyle ilgili olan demektir.
Eskiden yatılı öğrencilere leylî denirdi. Arapça layl "gece" sözcüğünden türemiştir.
Ne diyor Ahmet Arif:
"Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar..."
Ahmed Arif
Herhangi bir yaşam, istediği kadar uzun ve karmaşık olsun, tek bir an'dan oluşur aslında - kişinin kim olduğunu keşfettiği andan. / Jorge Luis Borges
Ruhlarımız buluşur elbet Tanrı Dağında :)
Sen unutursan Marco Polo dizisi hatırlatır..
"Seninle Gök Tanrı'da buluşacağız!."
- Ya benimsin, ya kara toprağın..
İkisi de aynı kaygı ile söylendi..
İlki, öldükten sonra kavuşabilmenin umudunu taşıyordu eski Türklerde, birlikte yitip gitmenin eylem haliydi..
İkincisi, kök kültür yozlaştığında ortaya çıktı. Özgüven, yerini korkaklığa bırakmıştı..
Kadirşinas; insana gerekli değeri veren, kıymetine göre muâmele edendir.
Arapça kadr “değer” ve Farsça şinās “bilen, tanıyan” sözcüklerinden oluşur.
“Kadirşinaslığı ancak helâl süt emmiş kimseler gösterebilir.”
Pençe; Farsça penc “beş” sözcüğünden alıntıdır. Kelime Türkçeden Bulgarca ve Sırpçaya da geçmiştir.
Haftanın beşinci günü anlamındaki perşembe de buradan türemiştir. Dahası beşgen anlamına gelen Pentagon’un da kökü buradan.
Deste, Farsça dest “el” sözcüğünden türetilmiştir. Elde tutulabilecek şekilde bir araya getirilmiş şeylerden meydana gelen bağ, demet, tutam demektir. Kelime Türkçeden Bulgarca ve Sırpçaya da geçmiştir.
Dest”ten gelen diğer kelimeler:
Testi
Abdest
Destur
Tezgah
Destek
Testere
Eskiler, “Müsevvifler helak oldu.” derdi. Müsevvif Arapça tesvіf, yani savsaklamaktan geliyor.
Bir işi sebepsiz yere geciktiren, ihmalkâr kimseye denir.
İfadenin en çarpıcı yanı ise “helak olur” demek yerine “helak oldu” denmesidir. Çünkü yarını ihmal eden şimdiyi de kaybeder.
Estağfirullah, af dilemektir.
Gelişigüzel kullanılsa da derin anlama sahiptir. Bir övgü karşısında, "Bu, kalbimi kibre sürüklerse affımı dilerim." anlamında kullanırız.
Olmadık bir şeyle karşılaşınca, hatayı kendimizde arar ve yine affımızı isteriz.
Güzel bir hafta olsun...
"Allah Teala'ya; Arapça'da 'Allah', Farsça'da 'Huda', Türkçe'de 'Tanrı' denir."
Cemâlüddîn el-Gaznevî (ö. 593/1197), Usûluddîn.