Hər nəyim var edərəm mən ki fəda gözlərinə
O kiçik, amma ki qiymətdə baha gözlərinə.
Gözlərin fikri ilə nalədəyəm şamü-səhər
Yetməyirmi bu qədər ahü-nəva gözlərinə.
Saçını aç tök üzə, gözlərini gizlət ki
Baxmasın məkr ilə hər çeşmi-gǝda gözlərinə.
Atmışam daşını Tanrıya dua eyləməyin
Edirəm dərdə düşən vaxtı dua gözlərinə.
Belə zülm eyləmək olmaz, mələyim, bir vaxt tap
Azca rəhm etməyi öyrət o qara gözlərinə.
Ey günəş çöhrəli, görcək səni yumdum gözümü
Neyləyirsən düşə gər böylə şüa gözlərinə.
Fəhminin heyif ki, var canı, qalmış mətəl
Bilməyir qurban edə zülfünə, ya gözlərinə?
Qoyma, birdən üzünə zülfi-səmənsa dağılar,
Görməsəm çöhrəni gözdən yerə dərya dağılar.
Nə gərək dərd çəkəm, eşqin əliylə ürəyim
Ya ki bir yolluğa təmir olunar, ya dağılar.
Bu qədər tənə daşı atma mənə, qorxum odur
Şüşətək parçalanıb bu dili-şeyda, dağılar.
Nə qədər çəkmək olar gül dodağın həsrətini
Yoxsa bir busǝ verəndə mənə dünya dağılar.
Fəhmi, çün qətrəsinin qiyməti candan bahadır
Asta süz ki yerə birdən meyi-həmra dağılar.
Yarının vəslinə hər kim çalışır nail ola,
Əhli-eşq içrə gərəkdir yetişib kamil ola.
Gəzdi könlüm quşu, heyhat özünə tapmadı yer,
Yarımın saçları içrə ona kaş mənzil ola.
Yarı gördükdə başımdan elə çıxmış əqlim,
Qayıdıb bir də çətin öz yerinə daxil ola.
Dedi, yar iftara qalmış, sənə gəl busǝ verim,
Neynirəm busəni indi, ourucum batil ola.
Fəhmiyə cövr eləmə gəl bu qədər, ey afət,
Şahımızsan, nə deyim, şah gǝrǝk adil ola.
Özün aşiq sayan eşq elmini tam bilməlidir.
Gözlərindən ən əsas cǝhl tozun silməlidir.
İş qəhətdir başına bülbüli-şeydanın ki,
Gəzir hər yanı, nə var, bir dənə gül mə'təlidir.
Dərdi hicranına illərlə, gülüm, dözməkdən
Canı bir dəfəyə təslim eləmək sərfəlidir.
Məktəbi-eşqdə Məcnun dedilər dərs də deyir
Nə müəllim çıxar ondan, o ki xalis dəlidir.
Dedi yar - Fəhmi, sağ ol, ilk sınağımdan çıxdın
Qorxudan söylədim, "ey vay, bu hələ əvvəlidir?!"
Görsə eşqində ürək dərdü-kədər yüz bu qədər
Yenə səndən qəmü-möhnət diləyər yüz bu qədər.
Gözlərimdən o qədər sel ki gedir şamü səhər,
Belə getsə olacaq bəhri-Xəzər yüz bu qədər.
Sevgilim, aşiqinə azca vəfa eyləyəsən,
Göstərər şövq ilə eşqində hünər yüz bu qədər.
Mən çatan mərtəbəyə eşq yolunda Məcnun
Çata bilməz, çalışıb töksə də tər, yüz bu qədər.
Mənə dün verdi bəla zəhrini dildar, içdim,
Yenə nuş eylǝyǝrǝm versə əgər, yüz bu qədər.
Xar ilə görsəm əgər mən səni, ey gül, bir də,
Atəşimdən çıxacaq ərşə şǝrǝr yüz bu qədər.
Fəhmi, istərsən əgər şair olub ad qoyasan,
Cəhd elə ki ola şerində kəsər yüz bu qə
Bülbül gülünü seyri-gülüstanda itirdi,
Bir damlanı sanki gəlib ümmanda itirdi.
Bir böylə əzabə dözərək dinmədi könlüm,
Təmkinini gəldi şəbi-hicranda itirdi.
Leylini görüb Qeys, başından çıxıb əqli,
Gör bir neçə il topladı, bir anda itirdi.
Kafir demə Sənanə baxıb, ey dili-qafil,
İman ilə dini rǝhi-cananda itirdi.
Az-maz ki, ağıl qalmış idi Fəhmidə, ey gül,
Getdi onu da çöllü-biyabanda itirdi.
Zahirdə təbəssüm satan asudə dodaqlar
Batində ölən arzuların gizli məzarı
Zahirdə soyuq, şəbnəmi buz lalə yanaqlar
Batində axan göz yaşının isti buxarı.
Gözdə oxunan niyyəti çılpaq, sözü çılpaq
Ruhunda hər an zorladığı ismətin ahı.
Bir incə mələk, taleyi çılpaq, özü çılpaq
Şəhvətdə batıb, anbaan artmaqda günahı.
Gündüz dolanar boynuna ağ körpə biləklər
Axşam qara əllər gəzər halsız bədənində,
Gündüz bala eşqiylə sönük ruhu çiçəklər
Axşamsa tikanlar bitər əlvan çəmənində.
Zalım fələyin qanlı dəmir məngənəsində
Hər gün sıxılırdı, əzilirdi, kiçilirdi,
Qansızların işrətli səfa təntənəsində
Əllərdə gəzir, dadlı şərabtək içilirdi.
İncitmə onu, göz yaşı görsən yanağında,
Bəlkə də, bu su ruhunu bir azca təmizlər,
Məlum deyil əsla ki hələ həqq qabağında
Kimdir üzü qarə o çiçək, yoxsa ki, bizlər.