Əllərini üzüb məndən,
Yarım birbaş gedən oldu.
“Can” deyib, “can” eşidərdik,
Bu ayrılıq nədən oldu?
Qızılgüləm, dəstəyəm mən,
Bülbüləm, qəfəsdəyəm mən.
Gəzirəm mən qəmli-qəmli,
Görən deyir, xəstəyəm mən.
Yandı ürək, kabab oldu,
Gül bağçamda xəzan oldu,
Mən ki səndən ayrılmazdım,
Bu ayrılıq nədən oldu?
Yaranmışıq məhəbbətdən,
Alovlanıb yanıram mən.
Bu həsrətdən, bu möhnətdən
Gözümün yaşı dən-dən oldu.
Öz eşqimdən, diləyimdən
Ayrı düşdüm illərlə mən.
Ancaq səndən ayrı gəzən,
Ürək deyil, bədən oldu!
Bir xeyli zamandır getdi, gəlmədi,
Əhdi peymanına qurban olduğum!
İstədi can verdim, qǝdir bilmədi,
O şirin canına qurban olduğum!
Dedim: ayrılığa yoxdur tavanım,
Ayrılıb getməsin sərvi-rəvanım!
Bir daha dönməzmi yosma tərlanım,
Bir gülsən, dərmişəm gənclik bağından,
Bir gülü, çiçəyi dərmərəm sənsiz!
Kam aldım ömrümün oğlan çağından,
Bir bağa, bağçaya girmərəm sənsiz!
Şükriyyə taleyim, şükür Xudaya!
Gördüyüm doğrumu, yoxsa pək röya?!
Dolub ürəyimə bu dadlı xülya,
Şirin günlərimi sürmərəm sənsiz!
Əvət, bu sevdanın səfası çoxdur,
Sevdasız həyatın mənası yoxdur!
Gözlərin yıldızdır, kirpiyin oxdur,
Ürək qubar olar - can vǝrǝm sənsiz!..
Şerimin sözüsən, sözün - ahəngi!
Üzündə bərq vurur güllərin rəngi!
Xəyalın, camalın gözəl çələngi!
İlham yetim qalar, ağıl - kəm sənsiz!
Gəncə, 1917
Məni küsdürmək asandır, məni ağlatmaq asan,
Məni çaşdırmaq asandır, məni aldatmaq asan,
Məni ləngitmək asandır, məni saxlatmaq asan,
... Mənim olmaq nə çətin.
Məni buzlatmaq asandır, məni dondurmaq asan,
Məni laxlatmaq asandır, məni sındırmaq asan
Məni göstərmək asandır, mənə əl vurmaq asan.
... Mənə çatmaq nə çətin.
Mənə zülm etmək asandır, məni incitmək asan,
Məni alçaltmaq asandır, məni əskiltmək asan,
Məni tərk etmək asandır, məni tərgitmək asan,
... Məni sevmək nə çətin.
Qarşımda sənmisən, xəyalınmıdır?
Sevdalı könlümün soltanı dostum!
Gördüyüm röyamı, vüsalınmıdır?
Nigaran qəlbimin cananı dostum!
Sənmisən başımı oxşayan öylə?
Saçımda dolaşan əllərinmidir?
Xoş bir nəfəs kimi üzümdə, söylə
Dolaşan dağınıq tellərinmidir?
Söylə, bu gördüyüm həzin qaranlıq
Axşamdır, zil qara gözlərinmidir?
Xəyaldır oxşayan məni bir anlıq,
Sənin ümid dolu sözlərinmidir?
Kim duyardı sakit gözəlliyini
Dənizin fırtına, tufan olmasa?
Vüsalın ləzzəti duyulardımı,
Ayrılıq olmasa, hicran olmasa?!
Mən səni yuxuda görürəm hər gün,
Ən şirin arzular, diləklər kimi.
Hərdən qanad açıb pərvaz edirsən
Başımın üstündə mələklər kimi.
Hərdən vüsal olur hədiyyən mənə,
Həsrət yaxın düşmür qətiyyən mənə.
Hərdən etinasız baxıb sən mənə
Ötürsən yanımdan küləklər kimi.
Hərdən üşüdürsən məni qar kimi,
Hərdən yandırırsan od, şərar kimi,
Çöhrən gah olur gilənar kimi,
Gah solur don vuran çiçəklər kimi.
Məni əfi kimi çalıb yuxular,
Qovğa dünyasına salıb yuxular,
Səbri-qərarımı alıb yuxular,
Sərgərdan olmuşam böcəklər kimi.
Demirəm yanıma ilk baharda gəl,
İstəsən, tufanlı ruzigarda gəl.
Ancaq yuxuda yox, aşikarda gəl,
Gəl, sözlü, nəğməli ürəklər kimi...
🌹
Məni axtar darıxanda,
Səni qəm-qüssə sıxanda,
Yorulub sərsəm həyatdan
Gözünün yaşı axanda.
Məni axtarma sevincǝk,
Qayğısız şənlik edəndə,
Gündə bir barda, kafedə
Mən günəş olaram səhər səninçün,
Buludlar içində yalqız gəzərəm.
Görsəm istiliyim incidir səni,
Olub göy üzündə ulduz gəzərəm.
Desən darıxmışam ötən günlərçün,
Yenidən başlayıb başa dönərəm.
Desən ki, danışma, sus, daha bəsdi,