Daha haklı çok az şey gördüm..
Üzüldüğümüzde "Karadeniz'de gemilerin mi battı?" derler; sevindiğimizde "Cennetle mi müjdelendin gamsız?" derler; boşverdiğimize, "umursamaz" derler. Konuştuğumuzda, "çenesi düşük" derler; sustuğumuza, "dut yemiş bülbül" derler. İleri atıldığımızda, "deli cesaretli" derler; çekip gittiğimizde "korkak" derler. Alttan aldığımızda, "Tepene çıkarma." derler; dediğim olacak dediğimizde "kabadayı" derler. Derler de derler. Yani ne yaparsak yapalım, muhakkak bizi eleştiren insanlar önümüze çıkacaktır. Ömrümüz geçip gider de bir kişi "Tamam, doğrusunu sen yaptın, haklıydın." demez.
Sayfa 15
Anlamıyorum doğrusu: Yolunca, yordamınca kuşatılmış bir halk üzerine bombalar yağdırmak, biçim bakımından kimseyi rahatsız etmiyor ve saygıdeğer bir şey sayılıyor bu!
Gazeteler, ithalat yolsuzluğu haberini verince, ortaklar acele dönmem için telgraf çekmişler. Sözde yaptığımız yolsuzluk yirmi milyon lirayı geçiyormuş.
Çok söyledim ama, gerekli tedbiri almadılar. Solcuların kökünü kazımadıkça bu memlekette rahat, huzur yoktur. İşte şimdi de bir bardak suda fırtına koparıyorlar.
İçeride on ikisi de öfkeyle bağırıyor, on ikisi de birbirine benziyordu. Artık domuzların yüzlerine ne olduğu anlaşılmıştı. Dışarıdaki hayvanlar, bir domuzların yüzlerine, bir insanların yüzlerine bakıyor; ama onları birbirlerinden ayırt edemiyorlardı.
Paranın komünisti, faşisti, dini imanı olur mu arkadaş, para paradır, gelsin de nerden gelirse gelsin. Ben komünistin parasını alıp cami yaptırdıktan, kuran kursu açtıktan sonra bir günahı yok ki... Üstelik sevabı bile var. Peki, bunun sonu nereye varacak birader? Allah sonumuzu hayreylesin!
Padişah yeri göğü inleterek,
- Ne durursunuz, gelip kazığı çıkarsanız ya... diye yalvardı.
Padişahın çevresindekiler,
- Ey sultanım, nasıl çıkaralım, bu kazık başka kazıklara benzemez. Gözle görülmez. Elle tutulmaz. Acısını da kazığı yiyenden başkası duymaz. Az daha sık dişini, bir zaman sonra bizim gibi sen de kazığa alışır, rahata kavuşursun!.. dediler.
— Eğer bir insan herhangi bir işe yararı dokunabileceğini hissediyorsa, susmamalıdır…
İnsan’ı ortadan kaldırın, açlığın ve köle gibi çalışmanın temelindeki neden de sonsuza dek silinecektir yeryüzünden.
Gerçek her şey demek değildir ki.. Hiç değilse işin yarısı, bu gerçeklere nasıl bakıldığına bağlıdır.
Akımdaki atı kendim sürüyorum sanıyordum. Oysa, benim bindiğim seyis atı, Binbaşı'nın atına uyar gidermiş.
Gerçek hayatta da böyle olmaz mı? Olaylar gönlümüze göre gidince, onları biz böyle yürütüyoruz, sanırız. İnsanoğlunun mutluluk budalalığı işte... Ama olaylar bizim isteklerimize karşıt çıkınca, acı gerçek kafamıza dank eder.
Öyleyse, bu sefilliğe neden boyun eğelim? İnsanlar, emeğimizle ürettiklerimizin neredeyse tümünü bizden çalıyorlar. İşte, yoldaşlar, tüm sorunlarımızın yanıtı burada. Tek bir sözcükte özetlenebilir: İnsan.
Efendim, bugünkü durumun neden bombozuk olduğunu anlamak için, uygarlık tarihinin seyrini izlemek gerekir. İnsan soyunun doğaya egemen olması ve doğa güçlerini kendi buyruğu altına alıp isteğine göre kullanabilmesi kolay olmamıştır. Örneğin insan soyunun şu yabanıl hayvanları nasıl evcilleştirip onlardan yararlandığını bir düşünelim
Dürüst, duygulu insanlar içtenlikle her bir şeylerini söylerler, işadamları ise kulak kesilir, duyduklarını çıkarları yönünde kullanırlar.