❝“Bunu ona ödeteceğim!” Karanlıkta böyle haykırırdım. Onu hiçbir şey yapamayacağı mı, onun ise o anda benimle alay ettiğini, belki de tamamen unuttuğunu ve aklına bile getirmediğini hatırlar hatırlamaz da kendimi yataktan yere atar, aciz gözyaşlarına boğulur, gün ağarana kadar çırpınır dururdum. Sabah bir köpekten daha öfkeli kalkar, bütün dünyayı ısırmaya hazır olurdum.❞